10 november: Zou het dan dit jaar….?

Kerst en zingen zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden; twee coronajaren werd dat tot een minimum beperkt.
Vorig jaar was ik hoopvol begonnen met het bij elkaar roepen van een ad-hoc carols-koortje van onze PKN-kerk.
We zouden zingen op de Roder Weihnachtsmarkt, maar we zijn niet eens bij elkaar gekomen voor de eerste repetitie: half november werd de Weihnachtsmarkt al afgeblazen.
Dit schreef ik toen aan de deelnemers:
Het behoeft vast geen nadere uitleg dat me dit heel erg spijt.
Er waren zulke enthousiaste, blije reacties, dus ik verwacht dat het ook voor jullie erg teleurstellend is.
Maar het idee blijft overeind: volgend jaar hopen we bij de Roder Weihnachtsmarkt carols te zingen.
Houdt moed.

En daar stonden we dan gisteravond in zaaltje 4 in Op de Helte: meer dan 25 zangeressen en zangers met hun geprinte Carols-partituren.
“ZINNAN!” stond in de tekstwolkjes boven hun hoofd te lezen.
Een groot deel van hen zong de vorige keer (in 2019) ook al mee, maar ook een aantal niet.
Halverwege de middag werd ik wat nerveus, want het is toch altijd weer spannend.
Komt iedereen?
Krijgen we de partijen een beetje ‘onder elkaar’?
Zo’n eerste bijeenkomst is voor mij een soort uitprobeer-repetitie.
Er staan zeven liederen op het programma; aan iedere carol besteed ik tien minuten.
Wat zit er al in?
Waar moeten we extra aandacht aan besteden?
We beginnen steeds met de sopraanpartij en ik vraag de andere stemmen dan alvast ter oriëntatie mee te neuriën.
De bassen hadden kennelijk flink geoefend, want die humden in hun enthousiasme al boven de sopranen uit.
Iedereen mag zich er mee bemoeien.
“Bij dat glohoria moeten we niet de sopranen mee” merkte een alt op.
De sopranen waren het nog niet eens over hoe dat ‘gloria’ gezongen zou worden….

We werken nog niet aan ‘zachter en luider’, niet aan de uitspraak en ook niet aan solo’s o.i.d.: eerst maar eens zien dat de afzonderlijke stemmen er goed in zitten.
Het resultaat van deze eerste repetitie kan ik ‘geruststellend’ noemen.
“Silent night’ en ‘Joy to the world’ stonden in 2019 ook op ons repertoire; werden gewoon vierstemmig gezongen.
Op de andere liederen moeten we wat meer ons best doen: de koorleden hebben beloofd dat ze hun huiswerk gaan doen.

Van te voren is het altijd best een gedoe, zo’n koor.
Leden bij elkaar sprokkelen, mailgroepen maken, liederen mailen aan iedereen, zaaltje regelen, je snapt het wel.
In zo’n proces komt er dan altijd wel een moment waarop ik met de voornoemde zenuwen in mijn lijf denk: “Waarom doe ik dit eigenlijk.”
Op het moment dat we gisteravond aan het eind van de repetitie ‘Joy to the world’ zongen weet ik het weer.
Dan zijn de zenuwen weer tot bedaren gekomen en krijg ik kippenvel  bij het vierstemmig zingen met allemaal mensen die er ook van genieten.
Daar doe ik het voor; dat bepaalt de waarde van mijn dag.

En natuurlijk sta ik er niet alleen voor.
Jelle heeft van alle liederen oefen-files gemaakt voor alle afzonderlijke stemmen (het huiswerk) en alle deelnemers zijn zeer gemotiveerd om er iets moois van te maken.
Wat zal het heerlijk zijn als we dit jaar in de kerstperiode weer naar hartenlust en uit volle borst mogen zingen!