Van zwemvriendin Ans kreeg ik het laatste boek te leen van Elizabeth George in de serie over Inspecteur Thomas Lynley: ‘Iets te verbergen’.
Toen ik het uit had vond ik dat de titel de lading van deze dikke pil volledig dekt.

Het hoofdonderwerp in dit boek is vrouwenbesnijdenis (Vrouwelijke Genitale Verminking). We maken kennis met een Nigeriaans gezin in Londen, waarbij de vader én de moeder hun dochtertje Simisola van 8 jaar deze gruwelijke ‘behandeling’  willen laten ondergaan.  Die dreiging hangt het hele boek boven de bladzijden. Lukt het de vader, die een Nigeriaanse ‘snijder’ heeft gevonden die het voor een schappelijk tarief wil doen? Of het lukt het de moeder, die een kliniek heeft gevonden waar de (dan veel duurdere)  ingreep onder verdoving en ‘medisch schoon’ plaatsvindt?
Of lukt het haar broer Tani  om zijn zusje voor de gruwelijke verminking te behoeden, door haar ergens anders onder te brengen?
In Engeland is het uitvoeren deze ingreep strafbaar, dus alle voorbereidingen daarvoor moeten in het grootste geheim plaatsvinden.

Een andere verhaallijn vertelt over de politierechercheur Teo van Nigeriaanse afkomst die zelf besneden en dichtgenaaid is, waarvan ze erg veel hinder ondervindt.
Zij is vastbesloten om de illegale praktijken, die in de Nigeriaanse cultuur nog gebruikelijk zijn, op te sporen om er zo een einde aan te maken.
Zij wekt te veel weerstand op en moet het met de dood bekopen.
Dan komt Inspecteur Lynley in beeld, met in zijn kielzog Barbara Havers en Winston Nkata.

Vond ik het vorige boek nog te langdradig en soms niet om door te komen (zie: ‘De twintigste Lynley‘), deze pakte me weer als vanouds.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal even leuk is wat je leest.
Een brute vader die geweld en intimidatie niet schuwt, als een tiran regeert over het gezin en er daarnaast doodleuk nog een ander gezin op na houdt.
Een moeder die haar kind hetzelfde aan wil doen als wat haar zelf is overkomen, omdat het nu eenmaal zo hoort.
De verschrikkelijke gevolgen van VGV voor de vrouwen die het door hun ouders destijds is aangedaan.

Maar tussen alle narigheid door valt er ook weer genoeg te genieten.
Het is leuk om te lezen hoe het verder gaat met alle personages die we in de vorige twintig boeken in deze serie hebben leren kennen.
Vriendin van de familie Deborah St. James bijvoorbeeld speelt met haar man en haar vader ook een rol in dit boek.
Brengen haar foto’s de oplossing van de moord dichterbij?
En wordt het nou eens wat tussen Thomas Lynley en Deidre?
Lukt het Dorothea om Havers wat bij te schaven?
En van wie is die geheimzinnige bos bloemen waar Barbara zo van moet blozen?

In dit boek heeft bijna iedereen iets te verbergen: relaties, werkzaamheden, verdriet, er komt van alles aan bod.
Ook VGV wordt bijna altijd verborgen; in het openbaar wordt er bijna nooit over gesproken, er is een grote schaamte.
Toch is aandacht voor dit probleem de beste manier om VGV de wereld uit te krijgen.