Toen we vanmorgen de kerkzaal binnenliepen stond de kerstboom nog helemaal opgetuigd te schitteren met alle lampjes, ballen en slingers erin.
“Dat die kerstboom er nog staat…!” zei ik tegen Gerard.
Dominee Sijbrand van Dijk vond dat de kerstboom in ieder geval moest blijven staan tot Drie Koningen, dat was vrijdag 6 januari.
Hij wilde het in de viering van vanmorgen hebben over de wijzen uit het Oosten en had tegen de koster gezegd: “Laat die kerstboom nog even staan! Anders zijn die drie koningen zo bloot….”

Vanmorgen vertelde de voorganger dat het niet goed gaat met onze kerk.
De bezoekersaantallen lopen gestaag terug, we vinden geen nieuwe ambtsdragers meer en we zien de toekomst somber in.
“Het wordt niet meer zoals in de jaren ’50 en het wordt ook niet meer zoals 10 tot 15 jaar geleden. Het wordt anders en dat moeten we onder ogen zien.” hield hij ons voor.
Het is pijnlijk om dat te horen, maar het is ook wel eens verhelderend dat het gewoon vanaf de kansel wordt gezegd.
Iedereen weet het, iedereen ziet het en als ik voor mezelf spreek: ik heb er soms behoorlijk last van.

De predikant liet ons zien dat wij veel kunnen leren van die drie magiërs die op reis gingen om een nieuwe ster te volgen.
Zij lieten de hun vertrouwde wereld achter zich, pakten hun kamelen en gingen op weg.
In eerste instantie was hun doel Jeruzalem, maar toen ze daar aankwamen bleek dat ze naar Bethlehem moesten.
En ze gingen, vol vertrouwen op zoek naar de nieuwe koning.
Daar aangekomen was er geen verbazing of teleurstelling over het feit dat de omstandigheden van het kind niet koninklijk waren: zij knielden bij het kind en gaven hun geschenken.

Laat je verwachtingen los en ga op reis.
Koester wat je in het verleden aan goeds had, verheug je in wat er nu is en ga met vertrouwen de toekomst tegemoet.
Ook al wordt die misschien heel anders dan wij hadden verwacht.
Of gehoopt.
“Ga met God en Hij zal met je zijn. Dat zingen we toch zo graag? Doe het dan ook.”

Zo.
Pak je kamelen; laat het los.