28 februari: Telefoon-dieet.

Hij vreet aandacht.
Ik bedoel mijn telefoon.
Of is dat een zij?  Of een het?
In deze 40-dagen-tijd is één van mijn bezinnings/aandachtspunten: hoe ga ik om met mijn telefoon?

In 2020 heb ik in deze periode mijn telefoon een week uitgezet.
Naar aanleiding van dat experiment staat mijn telefoon nu al drie jaar standaard op ‘geen geluid’, dus ik hoor nooit bliepjes en ik hoor ook niet als iemand mij belt: als ik ben gebeld bel ik terug.
We zijn 3 jaar verder en ik denk dat een hele week de telefoon uit niet meer kan.
Nou ja, wat niet kan….. maar het geeft teveel gedoe.
Toen had ik een solo-functie binnen Lentis, maar inmiddels zit ik in app-groep met het secretaresse-clubje van Team290; het is niet slim om het ding een week uit te zetten.
Verder is mijn telefoon mijn wekker in de vroege morgen. En mijn radio. En mijn ‘Blue-tooth-is-connected’-apparaat.
In deze vastentijd heb ik er voor gekozen om op een telefoon-dieet te gaan.

Drie momenten op een dag kijk ik er op: ’s morgens bij het opstaan, tussen de middag en ’s avonds na het eten.
Tussendoor zit hij in mijn tas.
Vandaag heb ik bijna een week gehad; vorige week woensdag ben ik begonnen.
MOEILIJK!
Confronterend ook; wat een aandacht-vreter is  het.

Het is een gewoonte geworden om om de klip-klap op die telefoon te kijken.
Heb ik geen apps of mails, dan kijk ik even op internet.
Is er nog nieuws?
Gistermiddag zat ik in de wachtkamer bij de tandarts.
Mijn hand was al op weg naar mijn tas …….. oh nee. Dat zou ik nu even niet doen.
De andere wachtenden zaten wel op hun telefoon te kijken, dus ik pakte maar een tijdschrift.

Niet vaker dan drie keer per dag op je telefoon kijken, hoe moeilijk kan het zijn.
Heel.
Veertig dagen is best lang eigenlijk: 1e Paasdag is op 9 april.
Nog meer dan een maand ga ik dit proberen vol te houden.
Na Pasen zal ik het met mijn lezers evalueren; wordt vervolgd dus.