Gistermiddag had ik een overleg van mijn werk in Groningen, toen zat ik op een ongebruikelijke tijd in de auto.
Ik luisterde naar Radio 1; er was een Rusland-deskundige aan het woord die vertelde over de gevechten om stad Bachmoet in Oekraïne.
Dat het Oekraïense leger zich met hand en tand verzet, maar dat ze straat voor straat toch moeten prijs geven aan de Russen.
Straten waar alleen maar kapotgeschoten gebouwen staan en waar bijna niemand meer woont.
En die paar mensen die er nog wonen leven in erbarmelijke omstandigheden.
Het ging over het morele belang van het in handen hebben van die stad.
Het ging over duizenden soldaten, jonge mannen, die in de zinloze strijd om die stad hun leven verloren hebben en toen zette ik de radio uit.
Wat moet je met zulke achtergronden bij het nieuws?
Vanmiddag kwam ik rond etenstijd terug van mijn werk en luisterde ik naar Bert Kranenbarg op Radio 5.
Hij draaide het lied ‘I don’t believe in if anymore’ van Roger Wittaker uit 1970.
Ken ik al heel lang, maar ik moest er nu van huilen, met de echo van het programma van gistermiddag nog in mijn oren.
Hierbij een link naar dat nummer, een video op YouTube.
Let daarbij eens op die prachtige vioolpartij die op de achtergrond meespeelt bij het refrein.
De tekst van het lied vind je hieronder.
Now if you load your rifle right
And if you fix your bayonet so
And if you kill that man, my friend,
The one we call the foe,
And if you do it often, lad,
And if you do it right
You’ll be a hero overnight
You’ll save your country from her plight
Remember God is always right
If you survive to see the sight
A friend now greeting foe…
No you won’t believe in If anymore
If’s an illusion
If’s an illusion
No you won’t believe in If anymore
If is for children
If is for children
Building daydreams
If I knew then what I know now
(I thought I did you know somehow)
If I could have the time again
I’d take the sunshine leave the rain
If only time would trickle slow
Like rain that melts the fallen snow
If only Lord if only
If only Lord if only
Oh I don’t believe in If anymore
If’s an illusion
If’s an illusion
No I don’t believe in If anymore
If is for children
If is for children
Building daydreams
Willem
Het gekke is dat ik veel naar muziekprogramma’s op de radio heb geluisterd, zowel thuis als onderweg, maar nooit echt hoorde wat er gezongen werd. Zo ken en herken ik heel veel melodieën, maar heb vaak geen idee van titel, tekst of inhoud. Zal op een of andere wijze wel in mijn genen zitten. Uit mijn kindertijd kan ik me nog herinneren dat ik van de preek ’s zondags na afloop niks kon terughalen en toch had ik aandachtig geluisterd. Later kwam ik er achter dat wat ik ervoer als een ‘goede preek’, er eentje was waarin ik ‘in de ban’ kwam van de toon, ritme. Ook bij het bijwonen van een lezing of dergelijke kwam ik vaak in die val terecht. Dan kon ik helemaal geboeid raken door de manier van voordragen, maar de inhoud ontging me na korte tijd. Was altijd blij dat het nog terug te lezen was.
Toen ik dat fenomeen herkende bij mezelf, begreep ik ook beter hoe mensen blindelings iemand navolgen, ondanks de consequenties ervan, die zelfs een volstrekt zinloze oorlog tot gevolg kunnen hebben.