5 maart: De vrijheid om het goede te doen.

Als wij in de kerk een verhaal horen, dan is dat bijna altijd een bijbelverhaal; ook bijna altijd een verhaal dat ik al van haver tot gort ken.
De voorganger neemt dat verhaal als uitgangspunt voor zijn overdenking en vertelt ons wat wij in onze tijd van dat verhaal kunnen leren.
Vanmorgen hoorden we in de viering van onze PKN-gemeente het verhaal van Hank Heijn.
Geen evangelie en ook geen oud of nieuw testament, maar wel een verhaal dat ik dacht te kennen.

Maar ik kende maar een deel van dat verhaal.
Toen eind jaren negentig een soort verkiezing plaatsvond van de meest invloedrijke personen van de 20e eeuw was daarin ook een categorie ‘Minkukel van eeuw’.
Hitler natuurlijk, dat stond buiten kijf, maar daarna was dat voor mij Ferdi E., de ontvoerder en moordenaar van Gerrit Jan Heijn.
Dat je mensen dat aandoet: iemand ontvoeren, hem na een paar uur al doodschieten, met voorbedachte rade zijn vinger afsnijden en die vervolgens weken later naar de familie opsturen.
Daar stond mijn verstand bij stil.
Wat ik niet had meegekregen was dat Hank Heijn, de weduwe van het slachtoffer, Ferdi E. zijn wandaden heeft vergeven.
Er is een boek verschenen met de titel ‘De verzoening’, waarin Hank Heijn haar verhaal doet en begrip toont voor de moordenaar van haar man.

“Je hebt altijd de vrijheid om het goede te doen” zei de dominee daar vervolgens over.
“Als je haat een rol laat spelen in je leven, ben je zelf niet vrij.”

Het verhaal dat vanmorgen uit de bijbel werd gelezen was uit Mattheus: Jezus heeft op de berg een ontmoeting met Mozes en Elia.
Mozes vertegenwoordigde ‘de wet’ en Elia ‘de profeten’; twee belangrijke pijlers in de geschiedenis van Israël.
Voor Jezus waren het voorbeelden waaraan hij zich kon spiegelen.
Op de afbeelding zie je de bloemschikking van vanmorgen: Jezus verbeeld als stormlamp, geflankeerd door twee witte tulpen, die Mozes en Elia voorstellen.

Aan het begin van de dienst vroeg de voorganger aan de aanwezigen wie voor hen een voorbeeld was geweest.
Janny vertelde dat zij van haar vader had geleerd dat je iemand niet moest haten.
Hij had zelf gevangen gezeten in Duitsland, had dus reden genoeg om zijn vijand te haten, maar leerde zijn kinderen dit juist niet te doen.
Wat bijzonder dat iemand dat vertelt, terwijl de overdenking over Hank Heijn nog helemaal niet geweest was.

Soms zijn dingen niet toevallig.
Deze viering zal mij bijblijven om die twee verhalen, die van de weduwe van Heijn en van de vader van Janny.
Als je haat ben je zelf niet vrij.
En dat boek ga ik reserveren in de bibliotheek.