Vrijdagmorgen 14 april.
Een vrije dag met helemaal niks op de agenda.
Dat heb ik niet zo vaak, dus daar geniet ik van.
10.15 uur, boodschappen binnen, koffie.
Waar ik donderdagmiddag nog in regen en koude wind prei uit de tuin haalde, scheen nu de zon uitbundig ‘en de veugelties fleuten zo mooi’.
Even verderop zat een duif rustig te koeren; ik nam mijn koffie mee naar buiten, haalde een stoelkussen uit de schuur en nestelde me in de zon met mijn borduurwerk.

De waarde van de dag: de eerste lentedag waarop ik weer buiten achter het huis kon zitten.
Zon op het gezicht en een goed gesprek met Gradus, die sinds 2019 onder de Koreaanse zilverspar de wacht houdt.
Verder maakte ik een nieuwe foto voor de omslag van dit digitale tijdschrift: bovenaan deze website prijkt nu een foto van de zonnewijzer met onze tuin zoals die er op dit moment uit ziet: struiken en bomen botten uit en de rode tulpen staan te stralen aan de rand van het tuinpad.

Stilte vermengd met tuin- en buurtgeluiden.
Zen.