Op de dag dat we ’s morgens Aguïmes bezochten reden we ’s middags naar het noorden voor een bezoek aan de botanische tuin ‘Jardin Botanica’.
De tuin is opgericht en ingericht door de Zweedse botanicus Erik Ragnar Svensson (overleden in 1973) die het beschouwde als zijn levenswerk.
Hij ligt zelfs begraven in de tuin.
Hij heeft lang gezocht naar een plek waar zoveel mogelijk inheemse planten, bomen, bloemen en cactussen konden gedijen. Hij vond tenslotte dit gebied (met natuurlijke watervallen en grotten) in de barranco de Guiniguada. 
Hij begon met de aanleg in 1952, in 1959 was de officiële opening.
In de tuin vind je zo’n 500 planten.
Ik zal eerlijk zijn: we hebben ze niet allemaal gezien, sterker nog, we hebben niet in alle 27 hectares van het park gewandeld, maar wat we er van hebben gezien was prachtig.
Op dit blog een aantal afbeeldingen waarop je een idee krijgt van wat we die middag hebben beleefd.
(Klik op de afbeeldingen voor een vergroting. )
Aan het begin van het park was een klein gedeelte ingericht voor een stukje geschiedenis.
We vonden o.a. een fossiele boomstam en men had een ’tagoror’ nagebouwd.
Dat was een ontmoetingsplaats die gebruikt werd door de ‘Guanches’* , de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria.
Kijk, dat vind ik dan weer interessant.
Tagoror
De eerste Spaanse bezoekers (lees: veroveraars c.q. kolonisten) van de eilanden in de 15e eeuw troffen een inheemse bevolking aan, die zich heftig verzette tegen hun aanvallers. Maar met hun pijlen en speren verloren ze van de harnassen en buskruitwapens van de Spanjaarden. In de eerste beschrijvingen van het eiland wordt door de overwinnaars gesproken over openbare pleinen voor samenkomst en rechtspraak waar zo’n tagoror stond, maar net als bij de andere kolonisaties werd de inheemse cultuur teniet gedaan. Altijd hetzelfde liedje……
Het was warm en we wilden wel even ergens zitten voor een drankje.
Er wezen bordjes naar ‘Restaurant Jardin Canaria’, maar die uitspanning bevond zich tientallen meters boven ons.
Die meters zagen wij onszelf niet overbruggen met een urenlange wandeling in de brandende zon; maar als je zelf beslist om naar een warm, zuidelijk land op vakantie te gaan, mag je over de hitte niet zeuren, dus moet je oplossingsgericht denken.
Met de auto waren we er zo!
We bestelden een ijskoud drankje en een paar schalen met Spaanse tapas: o.a. vers brood, kaaskroketjes en gefrituurde repen aubergine met een zuidelijk sausje. Grote jum!
We genoten van het mooie uitzicht op de botanische tuin onder ons en waren blij dat we hadden afgezien van een wandeling naar boven in de hitte van de namiddag. We moesten immers nog wat energie sparen: in San Agustin was men toen al weer bezig met de voorbereidingen voor het diner die avond.
* meer weten over de geschiedenis van Gran Canaria en de oorspronkelijke bewoners?
Hierbij een link naar interessant artikel hierover op de website ‘Canarische Eilanden’.
Benieuwd naar andere blogs over deze reis?
Hierbij een link naar deel 1; onderaan dat blog vind je een overzicht van alle blogs in deze serie.
Willem
Om die botanische tuin zou ik nog wel een keer naar Gran Canaria willen en echt niet om de tuinaanleg an sich. Dat heeft me nog nooit geboeid en heb ook geen enkel gevoel voor de inrichting van een tuin of aanverwants. Mijn interesse ligt vooral in de planten zelf. Vooral de uitdaging om ze zelf te kweken spreekt me aan, al moet je je daar geen al te grote voorstelling meer van maken. Met het ouder worden wordt dat wel minder, dit in tegenstelling tot het vergeten. Dat gaat er wel met sprongen op vooruit.