In oktober kwam er een nieuwe single uit van Queen.
Eerlijk gezegd vond ik het destijds rieken naar ‘uitmelkerij’ van het succes van de band.
Af en toe kwam het nummer voorbij; ik vond het wel mooi, maar was niet heel erg onder de indruk.
In de afgelopen maanden sloop het nummer in mijn muziekgeheugen binnen.
Als het begon, dacht ik: “Hé, dit is mooi….” om even later te bedenken ‘o ja. Queen.’
En ging over tot de orde van de dag.
Maar het nummer liet me niet los.
Van geluidsbehang werd het een nummer waar ik naar ging luisteren en vroeg ik me af ‘wat zingen ze dan?’
Wat een hartverscheurende tekst…..
Het lied beschrijft hoe je ziel in brand kan staan, hoe je het uit kunt schreeuwen van ellende als je iets dierbaars of een dierbaar iemand verliest.
Je leven is van jezelf, je bent de baas over jezelf, meester van je huis, maar uiteindelijk sta je er alleen voor.
Inmiddels staat het op mijn Spotify-afspeellijst.
Freddy Mercuri heeft het lied ingezongen, toen hij al wist dat hij HIV had.
Als ik naar ‘Face it alone’ luister met de oortjes op valt de bijzondere en indringende stem van Freddy Mercuri nog meer op.
Mooi.
Daniël Lohues zong het ook al: ‘Uuteindelijk is iederiene allennig.’
Geen vrolijke boodschap.
Wel de realiteit.
Janny
Ik kende dit nummer helemaal niet. Heb er net met tranen in m’n ogen naar geluisterd. Dat hakte er echt in.
En toch, en toch, en toch, hoop ik dat ik als echt op dat punt in m’n leven kom, dat ik me gekoesterd en gesterkt weet door mijn geliefden, mijn vrienden, mijn geloof…
Dank voor het delen van dit nummer!