Afbeelding: Theatertournee 2022/2023

In 2019 hadden we kaarten voor een voorstelling van Daniël Lohues begin 2020, maar hij kreeg grote gezondheidsproblemen en moest die voorstelling afzeggen.

Tijdens de coronajaren lag alles stil en ook de voorstelling waar we kaarten voor hadden in 2022 kon niet doorgaan, maaarrrr…… zondagavond bevonden we ons dan eindelijk weer onder zijn gehoor in de Stadsschouwburg in Groningen.

Wat fijn om de man weer te zien en te horen.
Hij vertelde hoe hij er aan toe was toen hij begin 2020 zijn show moest afzeggen: veel onverwerkt verdriet over zijn plotseling overleden moeder en veel te hard gewerkt, het klassieke verhaal van ‘superhard werken om maar niet te denken aan je grote verlies’.
Wat hem wel heeft geholpen was corona: toen kon niemand meer spelen en kon niemand meer naar het theater. Hij had alle tijd om bij te komen, te schrijven en op te nemen.

Een vleugel, meerdere gitaren en een soort banjo: er staat van alles op het podium en alle instrumenten worden gebruikt; hij staat in zijn eentje op het podium en vult met gemak een hele avond van 20.15 uur tot 23.00 uur.
Soms bij het bombastische af, soms heel klein en verstillend.
Het is niet alleen de muziek waar we op zo’n avond erg van genieten, hij kan om zijn liedjes heen prachtige verhalen vertellen.
Puntje-van-je-stoel-verhalen.
Hilarisch was zijn weergave van de slag bij Ane in 1227, waar hij vervolgens als een echte middeleeuwse troubadour een lied over zong.
In zijn heerlijke Drents: “Kom hier maor hen! Dan houw ik joe met de dörsvlegel veur de kop!”
Even daarvoor hadden de tranen nog over mijn wangen gelopen bij een ontroerend lied over het gemis van zijn moeder: dat hij haar soms zomaar ergens ziet en zich daarbij afvraagt of ze elkaar ooit nog eens weer zullen zien. “Later wel misschien…..”
Klik hier om het lied te beluisteren

Hij vertelt een heel verhaal over de schepping versus de evolutietheorie, schetst een tijdsbeeld van miljarden jaren, zegt dat de mens nog maar redelijk kort in die tijdsspanne voorkomt ‘en ondanks dat denkt de mens dat het heelal om hem draait”.
Legt uit dat het bij het verhaal over Jezus die over het water loopt niet gaat om het fysieke aspect van dat verhaal, maar dat het gaat over vertrouwen.
Dat die verhalen bedoeld zijn om er iets van te leren.
Toen ik hem begon te volgen in 2008 had hij zijn geloof naar eigen zeggen achter zich gelaten, maar ook bij Lohues is het zoals bij meer mensen die een christelijke opvoeding hebben genoten: “Ik kan het wel loslaten, maar het laat mij niet los”.

En nog steeds strooit hij met pareltjes van zinnen waar geen ander op komt: “Elk mens zal het ooit een maol verknooien…ie kunt niet altied 6 gooien”.
Herkenbaar met een lach en een traan en weer genoeg om nog eens over na te denken.
Met bewondering heb ik hem gadeslagen en als het aan mij ligt ben ik er in 2024 weer bij!