4 juli: Meisjes, de achterkant niét afraffelen!

De dankdienst voor het leven van Diny de Vink (PKN-gemeentelid) vanmiddag bracht mij weer terug bij mijn jeugdherinneringen.
‘Juffrouw de Vink’ was ze voor de 8-jarige Ada Vrieswijk, ze was onze handwerkjuf op de basisschool in Hoogersmilde.
Vanmiddag vertelde zoon Harry bij de herinneringen aan moeder & oma dat ze haar kleinkinderen ook veel textiele werkvormen had geleerd.  “Dan moesten we een klein borduurwerkje maken en we mochten pas buiten spelen als het borduurwerkje af was. En de achterkant van ons borduurwerkje moest ook netjes zijn, dat mochten we niet afraffelen.”
O jah!
Die achterkant!
“Meisjes, de achterkant niét afraffelen!”
En streng dat ze dan kon zijn….
Ik moest weer denken aan die stomme steekjes aan de zijkant van mijn merklap.
Toen was ik het niet eens met juffrouw de Vink, maar ik kreeg mijn zin niet.
Lees er alles over in het blog dat ik schreef in 2015: ‘Jaren ’60 frustraties’.

Dominee Sijbrand van Dijk schetste aan het begin van zijn overdenking ‘de toestand in de wereld’ toen Henk en Diny trouwden in 1959.
De veilige beschutting van de zuil waar je toen bij hoorde, in hun geval de gereformeerde zuil.
Een stevige trouwtekst werd voorgelezen bij hun kerkelijk huwelijk, want ‘je wist alles zeker en had een groot Godsvertrouwen. Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand.”
De voorganger vertelde ook hoe de wereld veranderd is en hoe anders we nu denken dan toen.
De ‘hervo’s & grefo’s’ zijn al jaren samen op weg en je kunt je nu niet meer voorstellen dat dat vroeger twee aparte werelden waren.

Diny kon heel mooi handwerken en deed van alles op dat gebied.
In de afscheidsdienst was daar ook uitgebreid aandacht voor; we zagen zelfs een serie foto’s van haar werk.
Na de dienst vond het laatste deel van de plechtigheid plaats op natuurbegraafplaats ‘de Velden’.
Bijzonder om daar te zijn.
Wij hebben daar ook een graf gekocht (zie Mistig, kold en stille) en maakten vandaag voor het eerst op die plek een uitvaart mee.

Na afloop condoleerden we de familie.
Gerard en ik spraken nog even met zoon Henk; die zat vroeger bij ons in de klas en we haalden wat gezamenlijke herinneringen op.
Hij vertelde dat de handwerkjes van oma zorgvuldig verdeeld waren over de kleinkinderen; voor elk kleinkind was een doosje samengesteld met handwerkherinneringen aan oma. Wat waardevol! Ook ik koester verscheidene handwerkjes die mijn oma nog heeft gemaakt en hoe ouder ik word, hoe bijzonderder het wordt dat ik iets mijn handen houdt dat haar handen nog hebben gemaakt.

Er is een foto waar meester De Vink, juffrouw De Vink, hun zoons Janko en Henk en Gerard en ik op staan.
Het is een klassenfoto van klas 3&4 van de Christelijke Nationale School in Hoogersmilde.
Over die klas schreef ik ooit een blog onder de titel ‘Klas van de week’, daar vind je ook de foto.
Hierbij een link:  ‘Klas van de week’.

We deden Diny uitgeleide met het lied ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’.
Tenor Gerard links van mij, bas Geert rechts en ik zong de alt.
Wat hebben we dat lied al vaak gezongen en wat heeft het op zo’n moment veel zeggingskracht.