“Wij worden stil voor de ontmoeting met onszelf, met elkaar en met de Allerhoogste”.
Dat was één van de eerste zinnen die dominee Sijbrand van Dijk uitsprak in de PKN-viering van gistermorgen.
De ontmoeting met elkaar ligt voor de hand: wij waren weer als één van de laatsten weg bij het koffiedrinken na dienst.
De ontmoeting met de Allerhoogste komt tot stand in de gebeden en het zingen, maar ‘met onszelf’?

Nou, ik ben mezelf behoorlijk tegengekomen gistermorgen.
In mijn antwoord op de vraag welke speklapjes ik kies in de supermarkt.
In mijn (vroegere) standpunten in de Zwarte-Piet-discussie en de achterliggende slavernijgeschiedenis.
Hoe reageer ik als er mensen zijn die vinden dat iets anders moet?
De voorganger noemde dat vanmorgen ‘de zachte krachten’.
“We moeten dit anders doen, want er zijn mensen die hier schade aan oplopen.”

Met de predikant vind ik mijzelf vaak terug in zinnen als: “Waarom moet het nou ineens anders? We doen het toch al jaren zo? Wat is daar mis mee?”
Fijntjes herinnerde de dominee ons eraan dat er vroeger in Nederland ook aan heksenverbranding werd gedaan.
Dat er toen ook één iemand opstond die zei dat dat toch eigenlijk niet kon en nu vind iedereen het een absurd idee om vrouwen te verbranden op verdenking van hekserij.

Het was een ontmoeting met mezelf die schuurde.
Ik kan er drie blogs over schrijven, maar dat ga ik niet doen.
Het geeft mezelf stof tot nadenken, ánders denken en daarvoor ga ik naar de kerk.

Heb ik je nieuwsgierig gemaakt naar het verhaal van Sijbrand?
Je kunt de viering terugkijken/luisteren op het YouTube kanaal van onze PKN-gemeente en via kerkomroep.