22 juli: Appendix vermiformis

Dinsdag 11 juli schreef ik twee blogs: voor dinsdag en voor woensdag 12 over het zomer-reces.
Ik was door mijn voorraad concepten heen en wilde tijd vrij maken voor het maken van een fotoboek van de 1e helft van 2023, dus ik nam even vakantie van mijn dagelijkse blog.
Die dinsdag de 11e kwam Gerard tussen de middag thuis van zijn werk met erge buikpijn.
Aan het eind van de middag zaten we al bij de huisarts en de volgende morgen waren we rond 11.00 uur bij de spoedeisende hulp in het Martiniziekenhuis.
Wachten, onderzoek, wachten, onderzoek, nog langer wachten, je kent het wel.
“Het is een blindedarmontsteking, uw wordt vandaag nog geopereerd.”
Rond 14.30 uur was hij opgenomen in het Martiniziekenhuis.
Ik fladderde die dag wat heen en weer naar werk, ziekenhuis en Gerard en zat tot 18.10 aan zijn bed, maar toen was er nog niets gebeurd.
’s Avonds om 23.30 uur zag ik op zijn telefoon dat hij nog steeds online was en ik appte hem: “Nog niet opgehaald?”

Afbeelding: website Martini Ziekenhuis.

Nee man.
We hadden nog even telefonisch contact.
Er kwamen steeds gevallen met meer spoed tussendoor; de artsen en verpleegkundigen kwamen regelmatig even langs, verzekerden hem dat hij ‘vandaag nog’ geholpen zou worden, maar namen hem steeds niet mee.
“Ga maar slapen” adviseerde Gerard mij, “het kan wel na middernacht worden.”
Gerard bezat zijn ziel in lijdzaamheid.
Zelf ben ik in 2014 zo’n spoedgeval geweest, dan ben je blij dat men ruimte voor je maakt.

Om 02.00 uur kreeg ik telefoon.
De chirurg. “De operatie is goed gelukt, meneer ligt bij te komen.”
Gerard merkte hier later over op: “Ik heb respect en bewondering voor het team dat zich ’s nachts om 01.00 uur nog inspande om mij te opereren!”
Donderdagmiddag rond een uur of zes werd Gerard ontslagen uit het ziekenhuis en een uurtje later zaten we weer samen aan tafel.
Hoe zo iets simpels als samen eten na drie dagen met ziekte en ziekenhuisgedoe heel bijzonder wordt.

‘Meneer’ is inmiddels al lang weer op de been en samen eten doen weer iedere dag.
Het kwam heel goed uit dat het zomerreces op mijn blog al klaar stond, ik had mijn hoofd er ook helemaal niet naar staan.
Maar van dat fotoboek was het helemaal nog niet gekomen….