Wij zijn al jaren lid van de Rabobank, maar gaan nooit naar ledenvergaderingen enzo.
We hebben het al druk genoeg met werk, kerk en sociaal netwerk.
Deze zomer kregen we een uitnodiging van de Rabobank Noordenveld West-Groningen: we konden in het kader van een ledenevent met korting naar de dierentuin Wildlands in Emmen op zaterdagmiddag 7 oktober. We waren welkom van 16.00 – 20.30 uur.
“Wij zitten dan in Westerbork” constateerde Gerard met vooruitziende blik “zullen wij ons daarvoor opgeven?”
Goed idee; je doet mij een groot plezier met een bezoekje aan de dierentuin.

Toen wij die zaterdag rond vier uur in Emmen waren stond er een behoorlijke rij wachtenden voor de ingang van het park.
We werden ontvangen in de foyer van het Atlastheater met een drankje en een mini-gebakje: heerlijk!
Er was helemaal geen sprake van toespraken en officiële dingen: we werden gewoon losgelaten in het park en kregen nog een bon voor een gratis Cornetto mee. We liepen eerst naar de Jungola, maar daar was het erg druk, dus we begonnen bij de Serenga. Van drukte was hier geen sprake meer. Bij de prairiehondjes is het altijd feest. De hondjes zelf zijn al prachtig, maar ook de kleine mensjes die daar rondlopen zijn een genot om naar te kijken. Er staan bordjes dat je de dieren niet mag aanraken, maar dat is hartstikke moeilijk! Ze zien er schattig uit, lijken een beetje op cavia’s en zijn zo tam dat je ze kunt voeren. Blijf er dan maar eens af. “Nee, Sem, niet aanraken!” “Niette aaaie?” Nee, ook niet aaien…

Niet alle kinderen zijn zo vrij met dieren.
Twee zusjes, ik schat 5 en 3, liepen aan de hand van papa en mama tussen de prairiehondjes door. Oudste ging er wel aandachtig bij staan kijken, maar de jongste stond achter mama en keek langs haar benen naar de harige beestjes. Even later huppelde het oudste meisje verder er riep “Nu gaan we naar de leeuwen, hé?”
Jongste keek wat ongemakkelijk omhoog naar mama: “Loop die ook los…?”

De grote dieren spreken natuurlijk altijd tot de verbeelding, maar vandaag op mijn blog twee kleine exemplaren waar ik een poosje bij heb staan kijken: in één van de aquaria ontwaarde ik een zeepaardje en in het junglebos zag ik een kolossale vlinder.

Het langst stonden we bij de bavianen te kijken. Ze waren erg actief en er gebeurde van alles. Een klein aapje had een doekje, waar hij, tot groot vermaak van de toeschouwers, kunstjes mee deed. Tegelijkertijd moest hij alle zeilen bijzetten om te voorkomen dat zijn doekje werd afgepakt door andere aapjes. Het was net een film.
Toen we uiteindelijk in de Jungola waren aangeland, was het al bijna donker en voeren we in zo’n bootje in de schemer bij het licht van lampjes door de jungle. Wat een sfeertje. En dat zomaar op een zaterdagavond in oktober.
Geen vergissing van de bank, wel voordeel voor ons.
Hierbij is een bedankje op zijn plaats voor alle vrijwilligers van Wildlands en de Rabobank die zorgden voor een onvergetelijk oktober-uitje.

Op Instagram nog wat foto’s van Wildlands in oktober.