Maandagavond las ik het Dagblad van het Noorden; vlak voor het uitgebreide sportkatern zag ik het recept van de dag in de rubriek ‘Wat eten we vandaag?’ Het heette ‘Preischotel met een krokant korstje’ en het was geschreven door Nancy van Batenburg, culinair schrijver en foodfotograaf.
“Dat ga ik deze week uitproberen” zei ik tegen Gerard.
Dinsdag maakte ik de preischotel alvast voor woensdag: dan kan ik na een werkdag in Groningen de schotel zo in de oven zetten.
De meeste benodigdheden had ik wel in huis, ik moest alleen nog prei kopen. En je had 50 gram Panko nodig.
Huh?
Nooit van gehoord.
Waar heb je dat voor nodig dan.
Meneer Google weet alles, dus twee minuten later wist ik dat het een soort paneermeel is, maar dan een Japanse versie.
Het wordt van brood gemaakt en is iets zoeter dan gewoon paneermeel; de structuur is ook wat grover en daarmee knapperiger.
Het was te vinden bij de supermarkt in het schap met de Aziatische producten.
En? Was het lekker?
Het was zo lekker dat ik ben vergeten om een foto te maken.
Het rundergehakt dat er in gaat was niet gekruid met zout en nootmuskaat enzo, maar met tijm en oregano.
Verder moest je door de zelfgemaakte aardappelpuree naast melk en boter ook een eetlepel mosterd en geraspte kaas doen.
Heb je de krant van maandag niet meer voorhanden of lees je een andere krant?
Hierbij een link naar de preischotel op de website van Nancy.
Willem
Sinds mijn zus drie jaar geleden dit ondermaanse heeft verlaten ga ik eens in de twee weken naar mijn zwager in Zuidwest-Drenthe en kook dan ook voor hem. Al een paar keer hen ik een variatie van dit recept voor hem gemaakt; niet met prei, maar met zijn favoriete groente; sperziebonen. Maar verder komt het vrijwel overeen, al gebeurt het regelmatig dat er ook (kastanje)champignons door de gehakt gaan. Hij vindt champignons ook lekker en het bijt mekaar niet.
Hij wordt bijkans euforisch van een krokant korstje, liefst van geraspte oude kaas, op de puree. en voor hem is het helemaal af als er ook nog uitgebakken spekjes bij geserveerd worden. En tuinkruiden door het gehakt mengen geeft inderdaad een extraatje.
Omdat ik de puree-aardappelen meestal in bouillon kook en er ook nog vaak wat blokjes knolselderij en/of teentjes knoflook (bij hutspot) aan toevoeg, wordt het vaak erg smaakvolle kookvocht opgevangen en gebruikt om de puree op dikte te maken. Melk gebruik ik er zelden voor, soms nog een scheutje room, maar dat is het ook wel. En een lekkere luchtige puree krijg je ook door er op het laatst een eierdooier door te mengen.
Het kookvocht gebruiken voor de puree heb ik van een kok in een hotel waar ik een halfjaar verbleef. Er ging volgens hem zoveel smaak door de gootsteen, dat het in zijn ogen een misdaad was. Aardige toevalligheid; de kok heette ook Willem.