Met mijn broer kan ik in zo’n museum (zie blog van gisteren) minutieus alle vitrines bij langs gaan en alle teksten lezen; ook hij is geïnteresseerd in geschiedenis en we hebben immers alle tijd.
Tenminste: dat denk je als de dag begint.
Na het museum gingen we een hapje eten bij ‘Hans en Grietje’ in het centrum van Deventer, en daarna zochten we de Lebuïnus-kerk op.
Daaraan had ik nog goede herinneringen van het stadsbezoek met Jan en Janny in september.

We kwamen van een koude kermis thuis; letterlijk en figuurlijk.
In de herfstvakantie wordt de grote kerk door de gemeente gebruikt als onderkomen voor ‘Kidspret’: een pop-up kinder- speelparadijs. Springkussens in alle soorten en maten, spellen, er is een playzone met games en er is zelfs een mini-disco.
Het contrast met mijn vorige bezoek kon niet groter zijn.
Toen hoorden we in een doodstille kerk de grote voordeur dichtslaan (waardoor we dachten dat we werden opgesloten, (zie Lebuïnus & de vikingen), nu was het een herrie van jewelste en waren we blij dat wij niet de ouders waren van de kinderen waren die daar speelden.
Er was een hele zijbeuk ingericht als café waar koffie, thee, limonade en heel veel lekkers kon worden gekocht.
Ik maakte een korte video van wat we aantroffen; je vindt het onderaan dit blog.
Onze gedachten laten zich raden.
“Doet me denken aan dat verhaal van Jezus die al die tafels omgooit op het tempelplein.”

Grote groepen toeristen (wij troffen een aantal Fransen) dropen teleurgesteld af.
Wij ook.
Jammer ja.
We maakten nog een wandeling door het oudste gedeelte van de stad en verwonderden ons over de zogenaamde ‘Stenen Wal’, de aarden wal die de stad moest beschermen tegen de Vikingen. (Meer hierover weten? Klik dan hier voor een link op de website ‘de Canon van Nederland’.)
En toen…… was het, niet te geloven, al weer vier uur.
We liepen nog een stukje langs de IJssel, zochten het pontje weer op voor de terugtocht; rond vijven zaten we bij een ouderwetse Chinees (houden we allebei erg van) en genoten van een Chinees/Indische rijsttafel voor twee personen.

Die twee personen hadden een geweldige dag.
We maakten al weer plannen voor volgend jaar.
Elburg/Hattem?  Westeremden/Ter Apel?
Maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit.
Mann verliert niemals die gemeinsam verbrachte Zeit.