Vrijdagmorgen 07.00 uur.
Een beetje verkouden word ik wakker.
Gerard gaat naar zijn werk; hij brengt me nog een kus ‘Werkze. DOEG!’
Bed is lekker warm en ik heb geen haast.
Even bijkomen, doezelen, maar wel alvast de radio aan.
Afbeelding: Facebook van Ouders van Nu
Er komt iets voorbij van ‘Ouders van nu’: dat tijdschrift verschijnt vandaag voor het laatst op papier, het gaat verder als on-line platform.
In de tijd dat ik zelf moeder was nam ik het blad wel eens mee van de bibliotheek, maar ik heb nooit een abonnement gehad.
Met zo’n titel heb je natuurlijk altijd een actueel blad.
Ergens las ik dat het 1967 voor het eerst op de markt kwam; links zie je een afbeelding van het 1e exemplaar.
Toen waren mijn ouders ‘Ouders van nu’: mijn broer was 3 en ik 7.
Toen mijn opa’s en oma’s ouders van nu waren waren er geen tijdschriften over kinderen en opvoeding.
Hoe je met kinderen om moest gaan leerde je van je familie en je sociale omgeving.
Er was een huisarts en als je geluk had een vroedvrouw of een wijkzuster, maar verder moest je het zelf maar uitzoeken.
Verder maakt het ook best veel uit of je in de stad of op het platteland ouders was.
In mijn eigen tijd als moeder was de overgang van Smilde naar Roden al een wereld van verschil.
In Smilde werden we als jonge ouders bemoederd door Zuster Warries van het Groene Kruis. Dat was een gezellige zestiger, die maandelijks samen met de huisarts in een gemoedelijke sfeer je kind onderzocht en de groeicurves bijhield.
Je kreeg praktische adviezen. Bijvoorbeeld bij Harriët, toen 2 maanden.
“Zo’n gezond kind hoeft geen nachtvoeding meer. Geef het aan het eind van de avond maar een halve uitgeperste sinaasappel met een verkruimelde halve Liga-koek. Dan heeft ze een lekker vol buikje en slaapt ze tot de volgende morgen.”
Was ook zo.
Toen we verhuisd waren naar Roden moest ik naar het consultatiebureau met veel strengere dames en kreeg ik heel andere adviezen.
In mijn onschuld vertelde ik over het Liga-papje.
FOUT!
Ouder van toen
Ik kwam er al snel achter dat men in Roden vond dat ‘ze’ het in Smilde helemaal niet goed hadden gedaan.
Ouderwetse, achterhaalde ideeën over kinderen en opvoeding hielden ze er daar op na.
Maar onze dochters deden het prima en ik ging de dingen niet heel veel anders doen; ik zei het alleen niet meer hardop.
Vanmorgen kwam ik een Holy Stitch-lid tegen in de supermarkt.
“Ik heb maar even een plastic kerstkleed gekocht voor over de tafel. De kinderen komen met kerst en het gaat tegenwoordig allemaal zo anders!”
Iedere generatie vindt van de volgende generatie dat ze het niet goed doen.
“In onze tijd….”
Ouders van nu doen het op hun eigen manier; zolang je je kroost genoeg liefde en aandacht geeft kan er mijns inziens niet zo heel veel fout gaan.
Willem
Ja, consultatiebureaus, het waren allemaal kleine koninkrijkjes waarbij de een het nog beter weet dan de ander. Dat was in ieder geval zo in de jaren ’70 toen mijn kinderen erheen moesten.
Dochterlief is geboren in Arnhem en is de eerste twee jaar daar ook bij het CB gecontroleerd. Omdat ze vanaf haar geboorte al een stevige meid was (bijna 5 kilo en 59 cm lang), kreeg mijn vrouw altijd op de kop dat het kind ’te zwaar was en lieten als ‘bewijs’ de grafieken zien die bij haar ‘leeftijd’ hoorden. Als je die grafiek echter twee maanden opschoof dan paste ze er voorbeeldig in. Dat de grafieken geen rekening hielden met een grote baby was kennelijk nog nooit doorgedrongen tot de artsen en verpleegkundigen van dat Arnhemse bureau. Mijn vrouw werd er heel onzeker van en zag er op het laatst tegenop om met haar naar het CB te gaan. Zij was de een na jongste van 4 kinderen en had in haar kindertijd nooit baby’s van nabij meegemaakt en ik ben de tweede van 8 kinderen en ben min-of-meer opgegroeid met baby’s.
Het CB van Zevenaar, waar zoonlief, -ook een stevige baby, maar iets minder lang-, geboren is, was ook veel meer van gewoon in de gaten houden of alles goed ging en ze deden niet zo moeilijk over ‘maatgevende’ grafieken. Daar stond het welzijn van de baby op 1 en het was mooi meegenomen als het een beetje klopte met de regels.
Met het blad ‘Ouders van Nu’ zijn we nooit verder gekomen dat een enkele keer een los nummer. Heel veel ‘verzorgingstips’ kende ik vaak al uit ervaring en vrouwlief had een aangeboren talent om ermee om te gaan. Het voegde weinig toe vonden we beiden.
Nettie Kramer
Wij noemen het consultatiebureau consternatiebureau. M’n aangetrouwde nicht nu ook weer: kind lichtelijk ondervoed volgens het consternatiebureau…Moeder overstuur, kind weer wakker maken voor extra voeding ‘s nachts en dan niet weer slapen. Zij is een lange dunne en haar kind ook, maar daar kijken ze niet naar. Soms…