Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

Zondag rustdag.
Tenminste: meestal.
Afgelopen zondag had ik om 09.45 uur al een afspraak voor de Pop-up-cantorij, zat ik ’s middags in Groningen te genieten van Simone Kleinsma en zondagavond wou ik graag naar de vesper om 19.00 uur in de Catharinakerk.
Daar was ik anders vanwege het drukke programma die dag denk ik niet heen gegaan, maar ik had gehoord dat het voor de voorganger van die avond, Theo van Beijeren, de laatste keer zou zijn dat hij voorging in een viering.
Een voorganger die al langer in Roden woont dan wij en die ik dus ook vanaf 1989 regelmatig heb horen preken.
We hebben zelfs een tijdje ‘samengewerkt’; hij dominee, ik ouderling.
In zekere zin werken we nog steeds samen, want we zitten samen in de website-groep van onze PKN-gemeente en hij is mijn ‘ondersteuner-bij-moeilijke-dingen’ van deze website/dit blog.

Het was fijn om de vertrouwde stem weer te horen in deze vesper in de tijd van Epifanie.
Bij zo’n avondviering in de Catharinakerk daalt er altijd een bepaalde rust op me neer.
Het oude gebouw en de meditatieve sfeer van een vesper doen iets met me.
We zongen de overbekende psalm 42 ‘Evenals een moede hinde’. De tekst van de aangegeven coupletten kende ik uit m’n hoofd vanuit mijn kindertijd (herhaling is de kracht van de reclame) en ik voelde me opgenomen in de eeuwenlange traditie van zingende mensen in deze oude kerk. We zongen natuurlijk verschillende, toepasselijke liederen als gemeente, maar een glansrol was weggelegd voor Erwin Wiersinga, die stukken speelde van o.a. Bach, Böhm en Menselssohn-Bartholdy.

Van de laatste componist  was het slotstuk van de viering: Orgelsonate nr. 2. Opus 65.
Toen Erwin was uitgespeeld verwachtte ik een daverend applaus. Dat niet kwam. Het was per slot van rekening een ‘gewone kerkdienst’. Maar hij heeft wel verdiend, daarom hierbij een digitale variant.

Na viering wandelde ik nog even langs de Mensinge.
Met de laatste sonate nog in de oren zag ik even verderop de oude kerk staan; de lichten binnen waren nog aan en het geheel straalde een feeërieke sfeer uit.
Wat een mooie viering.
Balsem voor de ziel.