In september vorig jaar schreef ik dat Ilse mij het iris-vouwen had geleerd.
Dat is een techniek die je kunt gebruiken bij het zelf maken van kaarten: een uitgesneden vorm opvullen met strookjes papier volgens een bepaald patroon, waardoor de kleuren van de strookjes in een spiraalvorm naar het midden toe verlopen.
Toen schreef ik: “Het is net iets voor mij: ik denk dat ik deze techniek ga leren en uitproberen.”
De afgelopen maanden heb ik geoefend.
Ilse maakt de kaarten met strookjes gekleurd papier, maar ik wilde eigenlijk wel iets doen met de theezakjes die ik spaar.
De meest gedronken thee bij ons is rooibos, dus van die zakjes heb ik het meest.
De kaarten wil ik met kerst 2024 versturen, dus ik heb een jaar de tijd.
14 heb ik er nu klaar.
Het mooie van werken met theezakjes is, dat je per zakje twee kanten hebt; ik knip ze namelijk in de lengte doormidden.
In het geval van de rooibos-thee heb je een ‘olifanten-kant’ en een ‘kaneelstokjes-kant’, die je dan ook nog weer linksom of rechtsom kunt vouwen.
Het gefröbel en gepruts met de zakjes vind ik heerlijk om te doen; zelfs het openscheuren van de zakjes en het op maat knippen van de strookjes vind ik niet vervelend. Leuke podcast er bij aan of een mooi stuk klassieke muziek: helemaal zen.
Twee basisvormen gebruik ik voor de kerstkaarten: een kerstboom en een ster.
Inmiddels heb ik al ontdekt wat het effect is van de rooibos: rechts van dit blog vind je daarvan twee voorbeelden. De bomen heb ik alleen gemaakt van de ‘kaneelstokjes-kant’ van het zakje, de ster heb ik gemaakt met beide kanten, dus daarop zie je ook een rij olifanten-konten’.
Toen ik ging experimenten met de Autumn Storm zakjes ontstond een heel ander beeld. Daar zit een leuk golfje tussen het paarse en het gele gedeelte, dat geeft een mooi effect als je dat tegen elkaar aan laat vallen.
Een voorbeeld hiervan zie je op de afbeelding links.
De volgende ster die ik maakte van die zakjes zag er weer heel anders uit, omdat ik de strookjes omdraaide en iets naar beneden of naar boven schoof.
Voor één kaart heb je nogal wat zakjes nodig (gemiddeld zo’n 12 per kaart). Je gebruikt maar een klein gedeelte van een strookje, de boven- of onderkant knip je na het vouwen weg.
Gerard nam van zijn werk ‘Minty Morocco’-theezakjes mee.
Ook mooi! Ik zit me nu al te verheugen op de sterren en bomen die ik daarvan ga vouwen, want daar staat een gouden Marokkaanse theepot op. En een takje munt en kaneelstokjes. Met ook zo’n leuk golfje tussen het donkerrood en het goud.
Wordt vervolgd dus.
Ook even kijken of het iets voor jou is? Hierbij een link naar de website Hobby4fun
Janny
Hallo vlijtige Ada,
Jouw handwerkjuf, Diny de Vink (in liefdevolle herinnering) heeft het vouwen met theezakjes ook jaren gedaan. Zij schreef op de achterkant zichtbaar welke theezakjes ze gebruikte en het aantal! Zo bijzonder 🙂
Willem
In de jaren ’90 had ik een langdurig project waarvoor er door-de-weeks overnacht werd in een hotel in Bergen (NH). In die tijd was buurvrouw Maria druk met origami en in een mum van tijd was zowel het hotelpersoneel als veel gasten druk doende om de theezakje te verzamelen. Voor het grootste deel die gele zakjes van Lipton. Ieder weekeinde kreeg ze weer een tas vol, want het was een druk beklant hotel en de thee was eer populair, ondanks dat Bergense duinwater. Op enig moment had ze er zoveel van dat het verzamelen even gestopt is, maar omdat Maria ook les gaf in die Japanse vouwkunst was haar verbruik ook groot en dus begon na een paar weken ‘onthouding’ het verzamelen weer van voren af aan.
Het vouwwerk van buurvrouw Maria had wel wat weg van de voorbeelden die je geeft en misschien is het een gewoon een variatie op het ander. Had in ieder geval nog nooit gehoord van ‘irisvouwen’. Weer wat geleerd reken ik dan maar en een mens is nooit te oud om dat te doen.