Gerard en ik hadden 1e Paasdag niets.
De kinderen komen allemaal tegelijk op Paasmaandag, dus de zondag waren we vrij.
We kunnen dan samen nog even zo heerlijk mijmeren en terugkijken op vroeger.
Toen de Paasdagen altijd propvol zaten.
Meestal moesten we op 1e Paasdag wel ergens zingen en de rest van de twee Paasdagen werd doorgebracht bij ouders/schoonouders of bij ons; samen eten & drinken, eieren zoeken en spelletjes doen.
Gezellig!
Maar ook wel vermoeiend; na twee dagen waren we blij als de kinderen ’s avonds in bed lagen en wij met z’n tweeën nog een spelletje Triviant konden doen. Of de krant & weekendbijlage lezen…..

Sinds onze moeders er niet meer zijn hebben we altijd één van de Paasdagen niets.
En we koesteren natuurlijk de goede herinneringen aan wat was, maar we vinden het in deze levensfase ook wel prima.
We dachten dat we niks gingen doen. Borduren? Lezen? Zoiets.

Na de kerkdienst werden we uitgenodigd door nicht Lianne voor een borrel.
Gezellig! Gaan we nog een spelletje doen? Han had de kaarten al in de handen, dus we gingen klaverjassen.
En ondertussen bijpraten.
Om 14.00 uur waren we thuis.
Het was prachtig weer, dus na het eten gingen we een uurtje fietsen.
Nieuw Roden, Poolswijk, Oost-Indië, Leek.
Bij Landgoed Nienoord was het al weer een drukte van belang!
Toen we aan de thee zaten kwam de buurman even langs. Hij is al een tijdje weduwnaar en kwam zijn nieuwe vriendin voorstellen.
Daar zat hij, bij ons op de bank, de man die wij vijf jaar geleden leerden kennen; toen was hij verdrietig, lamgeslagen en ook nog ziek.
Gistermiddag was dat beeld helemaal gekanteld: vrolijk teutend schetste hij zijn huidige leven.
“We halen er uit wat er in zit!”
Ook met hen was het gezellig.

En zo was de 1e Paasdag al weer bijna om.
Gisteravond was het zondagavond en dan doen we altijd een spelletje.
Gezellig!

Niet geborduurd, niet gelezen.
Anders dan verwacht, maar toch: wat een waardevolle dag!