In onze meivakantie deden we een ‘Happen & Trappen’-arrangement.
Dat hadden we al eens eerder gedaan rondom Westerbork en dat was goed bevallen.
Meer weten? Lees dan dit blog van 5 juli 2023.

Deze keer kozen we  voor ‘Dwalen langs de Drentse Aa’.
Aan het eind van de middag werden er zware regenbuien voorspeld, het leek ons niet handig om daarop te wachten, dus we besloten om onze auto met fietsen neer te zetten bij “Gerrie” in Grolloo waar we die dag het hoofdmenu zouden gebruiken.
We begonnen zo al op tijd aan de fietstocht en fietsten het laatste deel al vóór de koffie; toen we in Zeegse aan de eerste gang, koffie met appeltaart zaten hadden we al 20 kilometer op de teller!

Toen waren we al door het Balloërveld gefietst: een uitgestrekt heideveld met vennetjes en zandverstuivingen. Op het informatiebordje dat langs het fietspad stond las ik dat we over een oud karrenspoor fietsten, dat deel uit maakte van de middeleeuwse verbinding tussen Coevorden en Groningen. Ook zagen we een paar oude grafheuvels uit de bronstijd (1500-1100 v. Chr.).
Even verderop ontdekten we zelfs een hunebed! Mijn dag kon niet meer stuk.
Het was hunebed D10; hierbij een link naar een artikel.

We vervolgden onze route door oeroud beek- en esdorpenlandschap, het Nationaal Park de Drentse Aa;  je voelt gewoon hoe je door de geschiedenis fietst. Het voorgerecht wachtte op ons bij De Wiemel in Gasselte; bij hevig kwakende en parende kikkers in de vijver naast ons tafeltje genoten we van gerookte forel en pulled pork.
Van daaruit fietsten we naar de soep in het Bospaviljoen bij het Boomkroonpad, dat we vorig jaar in de herfstvakantie al eens bezochten.
Ondertussen staken we regelmatig het riviertje De Drentse Aa over, fietsten door bossen en heide, maar ook door weilanden, langs bosranden en door dorpjes als Gieten en Anderen.

Met 56 kilometer in de benen zetten we de fietsen weer op de auto en ploften we neer op het terras bij Gerrie. Toen was het nog maar 16.00 uur; eigenlijk iets te vroeg voor het hoofdmenu, dus we stelden het eten nog een beetje uit.
Graag één zoete witte wijn en één bier.
Rond 17.30 uur kwamen we aan bij het pannenkoekenrestaurant waar men op ons rekende voor het ijskoude toetje.
Toen scheen de zon al niet meer en betrok de lucht.
Op de terugweg naar Westerbork reden we in de stromende regen die ons ’s morgens al beloofd was. Met bakken kwam het uit de lucht. Waren wij even blij dat we ’s morgens al zo vroeg begonnen waren!
Lijkt je deze fietstocht ook leuk?
Hierbij een link naar de website met meer informatie

Ook in Roden had het trouwens zo hard geregend.
Onze trouwe Gradus had het fort verdedigd maar was zelf daarbij compleet ondergespetterd met zand en modder.
Het leven van een tuinkabouter is niet altijd sprookjesachtig.