Afgelopen weekend brachten we door in Westerbork.
Casa Grada was niet verhuurd, wij hadden niet zo veel in de agenda: eem underduken in Börk.
Als we gasten hebben gehad zijn we altijd nieuwsgierig of ze ook iets ons gastenboek hebben geschreven.
Soms niet, soms kort maar krachtig en soms uitgebreid; de laatste gasten hadden twee pagina’s nodig gehad voor hun bevindingen.
Het waren regelmatige bezoekers van het Timmerholt en hadden al eerder in ons huis gelogeerd.
Ze waren opgetogen over de ‘make-over’ van het huis dat volgens hen ‘van alle gemakken was voorzien’.
We lazen wat ze allemaal hadden gedaan (Duitsland, Coevorden), maar “de vissen waren helaas op vakantie”.
Hond Murdock, een Duitse herder, was hier al heel vaak geweest en had ook genoten.
We kregen de hartelijke groeten van het echtpaar ‘en een dikke lebber en een deftige poot van Murdock’.

Wij konden goed merken dat deze mensen dierenliefhebbers waren.
De mussen, die zich anders redelijk schuw gedragen, hipten de eerste dag dat we buiten zaten bij ons op tafel en de eenden, die ons terras altijd nuffig voorbijzwemmen omdat wij ze toch nooit voeren, kwamen nu tot twee keer toe met een vragende blik naar ons toezwemmen.
Maar nee.
Wij voeren ze niet, want voor je het weet zit je steiger vol met eenden en ganzen en daar hebben wij geen behoefte aan.
Toen ik hier een keer met vriendin Gineke een rondje liep over het park zagen we zelfs een groep aalscholvers op het strandje!

We komen er door vogelgeluiden-app achter dat de diversiteit van vogels in Westerbork veel groter is dan in Roden.
Op een warme zomeravond dit weekend achter ons huis (dan kijk je uit op het riviertje de Börkerstroom) telde ik er meer dan twintig!
We hoorden vogels als de groenling, de zwartkop, de boomkruiper, de bonte specht en de gekraagde roodstaart.
En dan zijn de eenden, meerkoeten, zwanen en meeuwen nog niet eens geregistreerd.
En de aalscholvers ook niet!