De afgelopen dagen bleef er wat weinig tijd over om te bloggen: vandaag een verhaal dat ik al eerder schreef over de warme maaltijden toen wij in het Pinksterweekend met de kinderen de Gradagen vierden.
Al een aantal jaren hebben we met de kinderen de afspraak dat ieder stel dan een warme maaltijd verzorgt.

Harriët en Cees hadden bedacht dat ze deze keer iets gingen ophalen voor ons: we kregen patat met een snack.
Halve kippen, berehappen, er kwam van alles op tafel, maar het lekkerste was voor mij: een portie bitterballen!

Frea en Jon waren zaterdagmorgen al in de weer,  want zij hadden hun slowcooker mee.
Ze wilden eigenlijk een Shepherds-pie maken, maar konden niet aan lamsvlees komen en hadden in plaats daarvan rundvlees meegenomen. “Dan wordt het een ‘Cottage-pie’ ” hadden ze bedacht.
Die maak je door 800 gram rundvlees, 1 ui, 1 teentje knoflook, 1 eetlepel worcestersaus, 1 eetlepel tomatenpuree, een halve liter bouillon en 2 takjes tijm in de slowcooker te doen en een paar uur te laten trekken.
Als die bijna klaar is maak je aardappelpuree.
Dan doe je de runderstoof in een ovenschotel en bedek je die met aardappelpuree.
Daar doe je dan geraspte cheddarkaas overheen en zet je hem nog een half uurtje in de oven.
We hebben er heerlijk van gegeten!

Ook Carlijn en Wim hadden hun slowcooker mee, maar zij maakten iets heel anders: Murg makhani. Murg (kip) makhani (met boter) kennen we het best onder de Engelse naam ‘butter chicken’ en is een relatief jong gerecht in de Indiase keuken.
Op de website van Albert Heijn vind je een recept: hierbij een link.
We kregen er rijst en naanbrood bij.  Het was voor het eerst dat Gerard en ik dit aten en het was erg lekker.

Maandag was het onze beurt.
Wij traden in de voetsporen van de koks van vrijdag: wij namen iedereen mee naar het pannenkoeken restaurant De Strohoed!

De Gradagen vielen in onze vakantie van twee weken in Westerbork.
Met z’n tweeën kunnen wij ook prima vakantie vieren, maar o, wat geniet ik van ons full house.
Vier dagen lang volle tafels met daarop eten waar ik niet alleen voor hoef te zorgen.

Toen wij dinsdagmorgen de boel weer in tassen pakten voor de terugreis naar Roden was de koelkast bijna leeg.
Chips, droge worst, kaas, port, bier, nootjes: het was allemaal op.
En zo hoort het ook.