“Wie kent deze bijbelse dagkalender?”
Dat vroeg dominee Walter Meijles aan ons gemeenteleden in de PKN-viering gistermorgen; we zagen een plaatje van ‘Kruimkens van ’s heeren tafel’ van 2024.
Wij niet, maar ik ken wel mensen die er gebruik van maken.
Het ging gistermorgen in de kerk over het bijbelverhaal waar die kruimkens in voorkomen.
Jezus reageert bot en onvriendelijk op een buitenlandse vrouw die zijn hulp vraagt, door te zeggen dat het brood voor de kinderen (het volk Israël) bedoeld is en niet voor de honden (de buitenlanders).

We begonnen de viering met een gesprekje met de buurvrouw/man: ‘Wat is voor jou een belangrijk ‘kruimeltje’? Dat kon van alles zijn: een lied, of een bijbelvers, een gebeurtenis of bijvoorbeeld een onverwacht goed gesprek dat je is bijgebleven.
Voor mij is die kruimel niet eens iets christelijks; het is een zin uit het lied ‘Niemand weet hoe laat het is’ van Youp van ’t Hek: ‘Want tijd is toch geld en het leven is duur’.
Het is een reminder om me bewust te zijn van én te genieten van de tijd die ik iedere dag krijg.

En dan het bijbelverhaal: altijd een lastig gedeelte.
Dat Jezus toch naar de buitenlandse vrouw luistert is te danken aan de reactie van die vrouw “Maar de honden eten immers ook de kruimels die de kinderen laten vallen….”.
Door haar gevatte antwoord overtuigt zij hem, zodat hij niet blijft volharden in zijn afwijzing.
Wat kunnen wij daar van leren? Je overtuigt mensen niet door agressie en boosheid, maar door zachte krachten: een gesprek, humor en vooral volhouden.

We liepen gistermorgen samen naar de kerk, maar we zaten niet naast elkaar, want Gerard was ouderling van dienst.
Toen hij ‘Goedemorgen gemeente’ zei, zei ik met alle gemeenteleden ‘Goedemorgen’ terug, waarop de mevrouw naast mij terecht opmerkte: “Heb je dat vanmorgen nog niet tegen hem gezegd dan?”
Voor hem was het gistermorgen de laatste keer: hij gaat per 1 september stoppen met zijn kerkenraadswerk; zes jaar is hij voorzitter geweest.
Gisteravond zaten we rond middernacht nog even achter in de tuin: kijken of we nog vallende sterren zagen en een terugblik op het weekend.
Het zou een heel rustig weekend worden, maar het werd door allerlei onverwachte (meest leuke) dingen toch nog best druk; goed om dan nog even stil staan bij wat er allemaal weer is gebeurd. Ook de laatste dienst als ouderling passeerde nog even de revue: eigenlijk nauwelijks bij stil gestaan. Er moest voor en na de viering nog van alles overlegd worden, want ondanks dat het zomervakantie is ligt het kerkenwerk natuurlijk nooit stil.
Dat wordt vast nog wennen, straks na 1 september…..