Het weekend van 16, 17 en 18 augustus was Casa Grada even niet bezet; vrijdagmorgen gingen er mensen uit, maandagmiddag komen er weer nieuwe gasten.
En het werd ook nog heel mooi weer.
“Zullen we dan toch naar Westerbork?” overlegden we vorige week woensdag.
Vrijdag stonden onze dochters op onze kalender, zaterdag hadden we ‘de-24-uur-met’ Jan en Janny afgesproken.
Dat kon allemaal ook prima in Midden Drenthe plaats vinden, dus wij stuurden onze afspraken een app: “Welkom in Casa Grada”.
Er was nog een andere reden waarom even naar Westerbork wilden.
Afgelopen week kregen we de nieuwsbrief van ‘Het Timmerholt’ en we lazen over een nieuwe, enthousiaste parkmanager.
Er komt een nieuw, moderner boekingssysteem en de verouderde kantine had een make-over ondergaan.
Dit stond er over in die nieuwsbrief:
‘Omdat we toch nog een jaartje of 3 door moeten met ons centrum gebouw “met authentieke kenmerken” (opmerking Ada: lees ‘niet meer van deze tijd’) hebben we besloten de receptie en de kantine/huiskamer een gezellige facelift te geven. Jo van Boven, styliste van kringloop winkel De Waar heeft haar creativiteit en vaardigheden volledig in de strijd gegooid voor een fantastisch resultaat
Wij vonden het een geweldig idee om samen te werken met een styliste uit de kringloop-wereld; vintage is immer helemaal hip en we wilden graag even met eigen ogen zien hoe het was geworden.
Toen we vrijdagmiddag aankwamen gingen we gelijk even kijken. Het zag er heel mooi uit: overal waren hoekjes gecreëerd en het leek op een échte huiskamer waar je graag even gaat zitten voor een spelletje, een boek, of een kop koffie.
Daarna moesten we als de wiedeweerga naar de Jumbo in Westerbork om boodschappen in te slaan voor het weekend. Vrijdagavond aten we mijn befaamde ‘smac-a-roni’ dat we vroeger op de camping of als zaterdagvoedsel nog wel eens tot ons namen.
Weet je niet wat dat is? Lees dan dit blog uit 2015 nog eens: ‘Gouden jaren met macaroni en Smac‘.
Op de 16e augustus (geboortedag van mijn vader) was het fijn om ons gezin even weer om ons heen te hebben.
We kwamen bij elkaar voor de 2e tijdschrift-bespreking: dit jaar bestaat deze website/dit blog 10 jaar en ter gelegenheid daarvan brengen we als gezin een tijdschrift uit. (Meer weten? Lees dan: ‘Wat wil je weten? )
We bespraken rubrieken, inhoud, opzet, lay-out, hoe dan, wie doet wat en het wordt leuk!
Meer vertel ik er niet over, eind september leggen we de resultaten naast elkaar en gaan we verder.
Morgen meer over het weekendje Casa Grada: wat deden we in die 24 uur met Jan en Janny?
En wat hebben de Zwiggeltersluis, Grolloo en Emmen met elkaar te maken?
Lot
We eten eigenlijk nooit pastagerechten, partner houdt er niet van. Vind het wel jammer want dit is gewoon een lekker recept en ook carbonara at ik graag . Ik kan het ook niet maken als zijn kinderen en kleinkinderen maken want een is vega en het vlees is in beide gerechten toch wel essentieel.
Maar een blikje smac ga ik kopen want op in plakken gebakken op brood is het ook zo lekker
Willem
Het is voor 1956 geweest dat ik voor het eerst macaroni at. Dat jaartal weet ik nog zo nauwkeurig omdat ik dat heuglijke feit ‘gevierd’ heb in Bruntinge. Mijn oudste zus zat, een beetje tot ergernis van mijn moeder, op de huishoudschool en had het daar leren kennen.
Het was nog eenvoudig; uitgebakken spekjes en een gesnipperde ‘siepel’ werd met de achteraf te lang gekookte macaroni gemengd en de pan en een flesje maggi, zout en peper om bij te kruiden, werd op tafel gezet. Wij vonden het allemaal ‘best wal lekker’ en zelfs mijn toen bijna 75-jarige inwonende opa vond het lekker.
In de loop van de tijd is de macaroni wel uitgebreid met veel groente, maar de obligate tomatensaus is binnen ons gezin nooit populair geworden. Een blikje tomatenpuree aan het eind van het proces toevoegen volstaat bij ons. De meeste van mijn broers en zussen houden van tomaten, maar op het moment dat het warm gemaakt wordt passen we allemaal. We zijn ook geen liefhebbers van tomatensoep. Zal wel genetisch bepaald zijn .