Het kantoor waar ik werk staat aan de rand van de stad Groningen naast het Martiniziekenhuis.
Vanuit Roden fiets ik de stad in en bij de eerste stoplichten die ik tegenkom kan ik al afslaan naar de Laan Corpus den Hoorn.
Ook met de auto ben ik er zo: snelweg op, 1e afslag, 1e rotonde rechtdoor dan ben ik er al.
Op woensdag 21 augustus moest onze (lees: mijn) Yaris worden opgehaald van de Kwikfit-garage, die had een APK-beurt gehad.
“Dan helpt het vast als ik jou ’s morgens even heenbreng” zei ik die dinsdag daarvoor tegen Gerard.
Nou, dat was zeer zeker het geval, dus om 07.30 uur stapten we die woensdagmorgen samen in onze (lees: zijn) Kia richting de garage.
Die zit aan het Damsterdiep.
Ik zal niet in details treden maar dat is een vervelende reis ’s morgens rond achten.
En ik weet dat het in Randstad heel gewoon is dat je meer dan de helft van je reistijd stil staat, maar bij ons is dat anders niet aan de orde, dus daar moet ik op z’n minst aan wennen.
Daar komt nog bij dat ik geen ochtendmens ben.
Zoals gewoonlijk stond Radio 5 aan, maar die kon ik opeens niet meer horen, want Gerard had hem even zacht gezet.
“Dit vind ik altijd zo’n stom onderdeel…..”
Op de heenweg reden we nog verkeerd, moesten we keren, maar om 08.00 uur hadden we de garage bereikt.
Toen moest ik nog weer naar de andere kant van de stad.
Met Radio 5 op standje burengerucht, zonder dat er iemand anders aan de knopjes zat, reed ik dwars door de binnenstad richting mijn werk.
Wat zijn er dan veel vrachtauto’s op de weg!
Moeten die allemaal in de binnenstad zijn?
En wat een fietsers ja! Die doen ook maar wat, laat ze uitkijken.
Ja hoor, als ik voor het stoplicht kom aanrijden, springt hij natuurlijk weer op rood.
Met een glimlach moet ik aan mijn vader denken, die kilometers omreed omdat hij een hekel had aan stoplichten.
Als ik voor het station langs rijd denk ik aan de tijd dat ik bij Christine Brons werkte op het A-Kerkhof en dat ik met de bus naar de stad ging.
Ik zie groepen mensen op de bus wachten prijs ik me gelukkig dat ik nu een auto tot mijn beschikking heb.
Nait soezen Aoltje.
Exact om 08.29 uur zette ik de auto op de parkeerplaats.
“I wanna knohohoooow, have you ever seeeeen the rain…” tetterde Creedence Clearwater Revival in mijn oor.
Ja, regen heb ik wel eens gezien, maar die morgen gelukkig niet.
En die ellendige rit door de binnenstad had ik ook overleefd.
Mijn collega’s waren al wat bezorgd: waar blijft ze toch, er zal toch niet…..
Opgewekt stapte ik ons kantoor binnen.
“Goedemorgen! Koffie..?”
Henk Kouwenberg
Wat ben ik blij dat ik klant ben bij Liewes, de Opel dealer in Roden 🙂 .
Willem
Het zal ruim 20 jaar geleden zijn dat ik wekelijks in Groningen zijn moest bij de bouw van de faculteit Aardwetenschappen. Op enig moment kwam er ook nog een klus bij in Eemshaven en die twee combineerde ik dan. Het waren wel lange dagen, maar alles beter dan tweemaal die lange reis maken naar het gebied waarvan Vonhoff in zijn tijd als CDK met zijn sonore stem altijd zei “Er gaat niets boven Groningen”. Want zo kun je het Eemshavengebied en Robbenplaat toch wel beschouwen.
De eerste keer dat ik terugkwam van Eemshaven beging ik de fout de navigatie te geloven en werd door de binnenstad geloodst. Het heeft me zeker een uur gekost terwijl later bleek dat de via rondweg aan de westkant het met hooguit een kwartiertje gepiept was om op de A28 terecht te komen richting zuiden.