26 augustus: Altijd genoeg.

Gistermorgen zaten we met onze PKN-gemeente voor de kerkdienst in het Openluchttheater in Roderwolde.
De voorstelling van zaterdagavond, ‘Vrömde vogels in ’t dörp’* was vanwege het slechte weer afgelast, maar wij zaten gistermorgen alweer in het zonnetje op de tribunes.
Zoals altijd op deze zondag was er geen organist, maar Christelijke Muziekvereniging Oranje verzorgde de begeleiding van de gemeentezang. Klik op de foto voor een vergroting.

Het thema van de viering was ‘Eerlijk zullen we alles delen’, met als onderliggend verhaal het overbekende gedeelte uit Marcus waarin een hele menigte gevoed wordt met een aantal broden en een paar vissen.
Voorganger Sybrand van Dijk zei in zijn overdenking iets wat ik de essentie van zijn verhaal vond:

Wie niet deelt wat hij heeft, heeft altijd te kort.
Wie deelt  wat hij heeft, heeft altijd genoeg.

Omdat er vanmorgen geen toneel-aspect aan de kerkdienst zat, werden we zelf aan het werk gezet.
We werden op aanwijzingen van onze voorganger verdeeld in groepjes. Op een aantal tafels stonden schalen met daarin ongekookte spaghetti en witte marshmallows. De opdracht was: maak van het snoepgoed en de spaghetti een zo hoog mogelijke toren.
Wij hadden met ons groepje maar 6 marshmallows, terwijl andere groepen een hele schaal vol hadden, dus ik ging al gauw op zoek of ik ergens een paar witte exemplaren kon bemachtigen.
Maar van delen was geen sprake: ik kreeg geen bouwstenen voor onze toren. Ja. drie spaghettistokjes, maar daar bouw je geen torens mee.
Ik zag zelfs iemand stiekem een marshmallow verorberen.
Na deze vergeefse zoektocht was mij het doel van deze opdracht al duidelijk.
De dominee zei later dat we samen hadden moeten werken: alle spaghetti en alle marshmallows bij elkaar doen en daar één grote toren van bouwen.
Maar ja, dát was niet de opdracht….. we moesten ons van hem juist in die groepjes verdelen!
En zijn wij niet allen brave burgers die doen wat ons wordt opgedragen?

Wat mij betreft had Oranje het stuk ‘Evening Rise’ dat ze na de overdenking speelden nóg wel een keer mogen spelen; wat een mooi nummer! Maar dat gebeurde natuurlijk niet. Het orkest sloot af met ‘We’ll meet again’; dat heeft een hoog ‘mee-hum’-gehalte, dus al hummend, zoemend en zingend ging de gemeente op weg naar de koffie.

*Meer weten over het Openluchtspel Roderwolde? Hierbij een link naar hun website.