een alternatief voor 'de waan van de dag'

11 september: De lange dame

In 2015 ontdekte ik ‘de Lange Dame’ in Groningen.
Daarover schreef ik toen een blog waarin ik vertelde hoe fijn het is dat er tegenwoordig ook kleren zijn voor grote vrouwen zoals ik.
Jaarlijks breng ik een bezoek aan deze winkel voor een paar lange broeken en/of een jasje.
Meer weten? Hierbij een link naar hun website.
Vrijdagmiddag 3 augustus had ik vrij, Gerard was de hort op (lees: iets met planken, aanhangwagens en gereedschap) en ik pakte de bus naar Groningen; met lijn 4 zit je binnen 30 minuten in de binnenstad.

Zoals ik al schreef in 2015 : modebewust ben ik nooit geweest.
Als iets ‘ in de mode komt’  moet ik daar altijd erg aan wennen en als ik al iets modieus koop, dan is het vaak niet te opvallend.
Dat was ook nu weer het geval.
Er hingen poeder-roze blazers, waarvan ik er eentje meenam het pashokje in.
Mouwen: lang genoeg.
Maat: groot genoeg.
Als Maxima zoiets aantrekt staat het beeldig, bij mij niet.
Gewoon niet.

Maar ik had nog meer meegenomen het pashokje in: een spijkerbroek en een zwarte broek.
Maat 44, geen wijde pijpen, geen scheuren, geen modieuze vale vlekken aan de voorkant: gewoon twee degelijke broeken.
Die precies pasten en waar ik opgetogen de winkel mee uit liep.
Met de lange dame die mij hielp bij het afrekenen had ik nog even een gesprekje over lange benen en ik vertelde haar dat ik een blog ging schrijven over mijn bezoek aan hun winkel.
Vond ze leuk.

“Maar” zei ik “dan schrijf ik ook over mijn grote ergernis, daarvoor maak ik nu even een foto”.
In het pashokje hing namelijk een Engels briefje.
In de Nederlandse stad Groningen. Niet te geloven.
Dat zei ik dus ook tegen de mevrouw bij de kassa, die antwoordde dat ze vier kleedkamers hadden en dat ze in twee paskamers een Nederlandse tekst aan de muur hadden hangen. “En er komen ook altijd heel veel Duitsers hier….”
Dan maak je toch één briefje in vier talen, dat je vervolgens in iedere paskamer hangt!
Ik geef even een voorzetje: in het Nederlands, in het Duits en in het Drents.

Beste klant.
Bedankt voor uw bezoek! We hopen dat je erin slaagt de juiste kleding te vinden die bij je lichaam past. Als je hulp nodig hebt, laat het ons weten, we adviseren je graag.
Na het passen: je kunt de kledingstukken in de paskamer achterlaten of overhandigen aan een van onze winkelmedewerkers.
Nog een fijne dag!

Liebe Kundin, lieber Kunde
Vielen Dank für Ihren Besuch bei uns! Wir hoffen, dass es Ihnen gelingt, die richtige Kleidung zu finden, die zu Ihrem Körper passt.
Wenn Sie Hilfe brauchen, lassen Sie es uns bitte wissen, wir beraten Sie gerne.
Nach der Anprobe: Sie können die Sachen in der Anprobekabine lassen oder einer unserer Verkäuferinnen aushändigen.
Wir wünschen Ihnen einen schönen Tag!

Moi.
Mooi da’j der bint.
Wij hoopt da’j kleren kunt vinden kunt die goed bij je lange lief past.
A’j der niet uut komt, wilt wij je ok wal helpen.
Wat niet past ku’j hangen laoten in ’t pashokkie of an de verkoopster geven.
Nou, moi hè.

Past zat op één briefje!
En dan kan het er ook vast nog wel in het Gronings op……..

Vorige

10 september: Gastblog Willem – Mien diensttied (2)

Volgende

12 september: Onmisbaar.

  1. Petra1945

    Nog veel gekker… er staat “Dear costumer”. Wat een blamage, als je “customer” bedoelt!

  2. Willem

    Toen ik een jaar of 15 geleden net gepensioneerd was maakten we lange zwerftochten door Europa en zo kwam we ook terecht in een appartement in Midden-Italië. De eigenaresse zag dat we allebei een laptop bij ons hadden en ook een klein printertje en vroeg of we het papier bij de toegangsdeur, waarop je in in veel talen aangespoord werd om de deur te sluiten bij het verlaten van het pand, wilde vernieuwen. En als het er niet op stond; ook graag in de eigen taal. Het was een aardige mevrouw , dus waarom niet en heb het papier overgetypt en aangevuld met Nederlands en uiteraard ook Drents. “Aj der oet gaot, wi’j dan de deur achter je kont dichttrekken”. Ze was er blij mee, al wist ze niet wat de tekst letterlijk betekende. Maar dat wist ik ook niet van, met name, een slavische taal en die heb ik ook letterlijk overgetypt
    Ben er nooit meer geweest, maar ben wel benieuwd wat er nu, 15 jaar later, overgebleven is van dat papier.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén