Na Oldenzaal zouden we met z’n drieën ergens gaan eten.
“Ik zoek wel wat op” zei Gerard van te voren “Cor lust het liefst een schnitzel, dat moet daar in Twenteland geen probleem zijn.”
Hij vond een geschikt adres: Zalencentrum Spalink in Geesteren.
Net wat voor ons, vond Gerard.
Dit staat er op hun website:
In ons Bruin café kunt in een gezellige landelijke sfeer genieten van bijvoorbeeld een heerlijke schnitzel en een vers getapt biertje.
Muren vol met tegeltjes en schilderijtjes, antieke hanglampen en muziekinstrumenten aan het plafond en tafels met pluche kleden en houten stoelen geven ons Bruin café een knusse boerensfeer.
We stelden na Oldenzaal de navigatie in op het adres van het bruine café, maar het leek alsof we steeds verder van de bewoonde wereld af kwamen. Dat leek niet alleen zo, dat was ook zo.
Het laatste stuk reden we over een zandweg en toen de navigatiemevrouw ‘u heeft uw bestemming bereikt’ had gezegd dachten wij: “HIER?!”
Er was inderdaad een zalencentrum met een enorme parkeerplaats waar niet één auto stond en een groot, terras waar niet één gast zat.
We liepen naar achteren, maar vonden alleen lege kratten, dozen en jerrycans en wat schuren.
“Misschien hier dan?” vroeg Gerard zich af en opende een deur onder het bordje ‘Bruin Café’.
Toen we door een gangetje waren gelopen waar een verlaten speelautomaat in zijn eentje stond te knipperen stonden we ineens voor een tapkast in een ouderwets café. Met van die perzische tapijtjes op tafel en grote zilverkleurige asbakken en daarnaast een terras met grote parasols en groepjes tafels en stoelen.
Natuurlijk konden wij een hapje eten. 
Welkom, ga zitten, wat wil je drinken?
De menukaart was overzichtelijk en er stonden geen liflafjes op; ook niet één vegetarisch gerecht trouwens.
Spareribs, schnitzels, gepaneerde speklappen, halve haan: de keuze was reuze .
Naast ons zat een groep bouwvakkers die iets te vieren hadden en later streken er aan weerskanten van ons gezinnen neer.
We hebben daar heerlijk gegeten, mensen.
Cor nam zijn overheerlijke schnitzel, Gerard had een bord vol spareribs en ik bestelde de gepaneerde speklap: dat had ik nou nog nooit besteld in een restaurant en het was echt heerlijk.
Het viel me op dat er om ons heen overwegend plat werd gepraat en er hing een ongedwongen, informele sfeer.
Gerard had groot gelijk: net was voor ons!
Benieuwd geworden?
Hierbij een link naar de website van dit Twentse zalencentrum waar je niet alleen lekker ‘gewoon’ kunt eten, maar ook met een groep kunt kruisboogschieten of een pub-quiz doen.
Trijnie
Dag Ada, Als je schnitzels wil eten in Twente is deze zaak een begrip.
Fijn dat je lekker gegeten hebt. Groetjes
Lot
Klinkt heerlijk, maar we gaan over 2 weken naar een andere regio, op de grens Drenthe Friesland, dus Geesteren is een beetje uit de richting.
De gepaneerde speklap klinkt zo lekker en ik heb er nog in de vriezer liggen, dus die ga ik volgende keer paneren.
Willem
Of het dezelfde zaak geweest is zou ik niet durven te zeggen, maar toen mijn dochter net bij Tubbergen over de grens enkele jaren een caravan had, hebben mijn zoon en ik een dag haar caravan helpen verbouwd. Gelukkig wisten we precies wat ze wilde en vooral hoe ze het wilde, want de ervaring had ons allang geleerd dat ze bij dergelijke activiteiten niet aanwezig moet zijn. Bovendien had ze uitgerekend die dag een dag dat er niks goed was en dan was er geen land mee te bezeilen. Alles was stom en deugde niet en voor het geval je denkt dat het hormoon-gerelateerd was; beslist niet, als kleuter had ze dergelijke dagen al. Kortom, we hebben haar weggestuurd en waren gelukkig aan het eind van de dag klaar met onze klussen. De stemming van dochterlief was er niet op vooruitgegaan en met z’n drieën eten werd het ook niet. Dat; zoonlief en ik op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt en na een paar keer een volle eettent getroffen te hebben kwamen we ergens echt ‘in the middle of nowhere” terecht bij weer een vol restaurant. Maar de uitbater zei dat er misschien nog een mogelijkheid was als we aan wilden schuiven bij een vierpersoonstafel waar ze met z’n tweeën zaten te eten. De beide dames hadden geen probleem en wij waren onderhand al een uur op zoek, dus wij mopperden evenmin.
De beschrijving die jij geeft lijkt verdacht veel op waar wij uiteindelijk terechtkwamen. Maar de sfeer was prettig, het eten goed en het gezelschap bijzonder plezierig en ik het Twents was de voertaal. Voor mij als Drent erg prettig afkicken en mijn zoon praat het weliswaar niet, maar heeft geen enkele moeite het te verstaan. Een zware dag die toch nog ontspannen eindigde.
En ik ga maandag eens op zoek naar geschikte speklappen om te paneren. Gezien het formaat pan dat ik ter beschikking heb zullen ze kleiner zijn dan die op de foto, maar met een smakelijk gekruid paneermeelhuidje lijkt het me echt iets anders worden dan de standaardspeklap. Maar heb wel gezien dat de gemiddelde supermarktspeklap te dun is voor dit doel. Dus maar even bij de slagen langs, die zal ze wel ‘op maat’ kunnen en willen snijden.