Vrijdag de 27e had ik de jaarlijkse BRUS-dag met mijn broer.
Vorig jaar deden we samen de stad Deventer aan, dit jaar bezochten we twee interessante plaatsen in de provincie Groningen.
Eerst dronken Henk en ik samen met Gerard koffie aan onze keukentafel en daarna vertrokken we naar ons eerste doel: het klooster in Ter Apel.
Daar was ik al eens eerder geweest met schoonzus Ali (zie Aaltjedag); voor meer informatie daarover verwijs ik dan ook naar dat blog.
Deze keer was het veel drukker dan toen met Ali, want het was slecht weer en bruidsparen die vrijdag trouwden kozen kennelijk voor ‘het

Uitzicht op de kanunnikenkerk vanaf het doksaal

klooster’ als alternatieve locatie om foto’s te maken.
Twee bruidsparen maar liefst waren er die morgen en ze liepen ons danig in de weg; stonden met een hele groep in de kruisgang te tetteren, zodat we het klankbeeld niet hoorden, stonden in de sacristrie te overleggen waar ze moesten staan, zaten met hun satijnen jurk in de priesterzetels in de kanunikkenkerk en blokkeerden de toegangsdeur naar de kruidentuin.
En een bruidspaar en één fotograaf is het probleem natuurlijk niet, maar er zwermden hele groepen opgedirkte bruiloftsgasten omheen.
Zucht.
Wij gingen eerst maar naar boven en hebben uiteindelijk alles goed kunnen bekijken.
Toen we de laatste ruimte van de rondgang, de refter, verlieten kwam ons op weg naar de uitgang een derde bruidspaar met entourage tegemoet.
Maar wij konden gelukkig weg.

Op naar doel 2: Museum Helmantel in Westeremden.
Henk Helmantel is een Nederlands kunstschilder; in zijn werk én in zijn dagelijks leven staat het christendom centraal.
Voor meer informatie over Henk én over het museum hierbij alvast een link naar zijn website: Museum Helmantel.
Het is gevestigd in de Weem, een middeleeuwse pastorieboerderij in het oude wierdedorp Westeremden. Helmantel werd in 1967 eigenaar van het pand, een villa voor de dominee die in 1914 was gebouwd.
In de tuin ontdekte hij de fundering van de oude, middeleeuwse pastorie, in Groningen een weem genoemd en Henk en zijn vrouw besloten om deze oude pastorie weer op te bouwen. Dat gebeurde tussen 1974 en 1981.
Het is werkelijk betoverend mooi daar in Noord Groningen.
Ook al zou je helemaal niet houden van zijn schilderijen, dan is een bezoek aan Weem alleen al een aanrader vanwege de plek en de entourage.

Maar die schilderijen zijn natuurlijk ook prachtig.
Stuk voor stuk.
Je moet er heel dichtbij gaan staan om de penseelstreken te kunnen zien, anders zou je denken dat het een foto is.
Als voorbeeld hieronder het schilderij van een druiventrosje, met een uitgelicht detail.
Dan denk je toch dat je die druiven zo op kunt eten?

Aan het einde van de rondgang kregen we een kop thee/koffie van een vrijwilligster, waar we een gezellig praatje mee aanknoopten.
En daar kwam zo ineens de meester zelf voorbij.
Vale spijkerbroek, zijn haar en baard verward en alle kanten op.
“Ja, ook goedemiddag” en weg was hij weer.

Ga daar eens heen en laat je ook verrassen!
Door de weem, de schilderijen en misschien wel door Henk himself.