“Tuurlijk. Ik zou ook wel iets willen schrijven voor jouw tijdschrift* ; ik heb genoeg te vertellen. Maar hoe krijg ik dat op papier?”
Mijn 79-jarige tante Trijn vond dat wel lastig.
Toen ik met onze dochters de eerste tijdschriftbespreking had kwam Frea met het idee van een interview.
“Dan ga ik tante Trijn en jou interviewen en dan maak ik daar een artikel van!”
Wat een wereldidee.

Gisteren kreeg het idee een vaste vorm.
Frea haakte aan bij de jaarlijkse mini-familie-reunie met nicht Anja en tante Trijn en schoof gezellig aan bij de koffie en het hazelnootschuimgebak.
Het duurde even voor het interview op gang kwam, want er moest natuurlijk eerst uitvoerig worden bijgepraat, maar gelijk met ‘het glas rondom elf’ kwamen ook de interview-vragen op tafel.
Frea nam het gesprek op, zodat ze het later kon terugluisteren.

Het had nogal wat impact.
We kregen vragen als ‘Wat is jullie eerste herinnering aan elkaar’?
‘Wanneer veranderde jullie relatie?’
‘Wat zijn typische Vrieswijk-eigenschappen?’
‘Hoe zien jullie de toekomst van de familie Vrieswijk?’
We haalden herinneringen op en vertelden wat er in de loop van de jaren met ons gebeurde.
Dat tante Trijn mij bij mijn doop de kerk indroeg.
Hoe het kind Ada huizenhoog opkeek tegen haar hippe tante met oorbellen, lippenstift en hoge laarzen.
Hoe ik als puber voor het eerst een zwangerschap van dichtbij meemaakte toen zij in verwachting was van Paul  en ik mij als 13-jarige verwonderde over de baby die groeide in haar buik.
Hoe het verlies van mijn vader ons dichterbij elkaar bracht omdat zij haar grote broer zo miste en ik mijn vader.

Gedurende het gesprek werd duidelijk hoeveel we van elkaar houden en hoe vanzelfsprekend onze band is.
Geen moeder-kind relatie, geen zussen-band maar de unieke familierelatie/vriendschap tussen een tante en haar 15 jaar jongere nicht.

Het bekijken van de fotoboeken die we jaarlijks meenemen lukte niet helemaal, er was ook zoveel om te delen en te bespreken! Het interview nam een dik half uur in beslag, daarna genoten we van een luxe lunch die tante Trijn had laten bezorgen.

Wat een heerlijke dag hadden we weer.
Uren leken kwartieren en om 16.30 uur moest ik al weer naar huis.
Dan heb je een uur om na te denken; ik bedacht dat we gisteren dingen over elkaar hebben gezegd die we nooit zo duidelijk hadden uitgesproken. Daarbij moest ik denken aan René Diekstra die er voor pleit dat je als kinderen je ouders zou moeten interviewen, zodat je antwoord krijgt op belangrijke vragen voordat je ouders zijn overleden.
Hierbij een link naar het vragenformulier; lees maar eens door en vraag je af of jij deze dingen van je ouders weet.

Koetjes en kalfjes zijn op zich prima gespreksonderwerpen, maar gisteren ontstond verdieping door het simpelweg stellen van vragen.
Van harte aanbevolen.

*Weet je niets  van mijn tijdschrift?
Hierbij een link naar het blog dat ik daar over schreef.