Wij zijn niet zo van de souvenirs.
De boodschappen die we in Italië hadden gekocht en die niet op waren namen we mee naar huis, zodat we nu nog echte Italiaanse pasta eten.
En pruimenjam.
En frivole Italiaanse keukenrol gebruiken met blauwe strepen.
Maar we kochten dus geen Pisa-toren-sleutelhangers en ook geen Michelangelo-David-tas.
Tijdens de wandelingen en fietstochten die we daar maakten sprokkelden we in twee weken een stuk of zeven hele dikke dennenappels bij elkaar. De dochters mochten er alledrie één kiezen, één gaat in de kerstboom met een grote kerststrik erom en één heb ik deze week verwerkt in een bloemstuk dat al een paar dagen bij ons op tafel staat.

In het voorjaar van dit jaar hebben we allemaal nieuwe plantjes in onze voortuin gekregen en daar is o.a. siergras ingekomen.
Je ziet het op de afbeelding hiernaast; dat heb ik gebruikt voor de finishing touch van het bloemstuk.
Als basis voor het bloemstuk gebruikte ik een grote platte schaal en maakte een drie-kwart ring van oasis. Waar geen oasis zat zette ik de dikke dennenappel neer.
Daarnaast gebruikte ik hortensia, skimmia, callicarpa (paarse besjes), sedum en als laatste prikte ik dus de siergrasjes er in. Rondom legde ik wat kastanjes en wat bolsters.

Geen dikke kaars deze keer, maar een kleine waxinelichtjeshouder van bewerkt glas; dat zette ik op een omgekeerd glas, zodat het lijkt alsof het lichtje bovenop het bloemstuk staat.
Op de afbeeldingen op dit blog zie je hoe het is gemaakt, een zijaanzicht en een foto van de bovenkant.
Als je op de afbeeldingen klikt, krijg je een vergroting.

Geen souvenirs, toch een leuke herinnering.