In februari was ik uitgenodigd bij ‘de Maandagavondclub’, een gezellige club voor mensen met een verstandelijke beperking.
Toen was ik dirigent van het Maandagavondclub-koor; het was erg leuk, maar het was maar een klein koortje. Zie daarvoor het vorige blog ‘Voor ons allemaal’
De leiding vond het jammer dat er maar zo’n klein clubje was en vroegen of ik in het najaar nog eens wilde terugkomen. Tuurlijk.
Gisteravond om 19.20 uur stapte ik binnen.
Ze zaten in een grote kring om de tafel en het was verbazend rustig.
Toen ik eenmaal zat begreep ik hoe dat kwam: ze waren bezig met een mooie kaart voor Didi, want Geert was overleden*.
Iedereen was onder de indruk, want Geert, een innemende persoonlijkheid en beheerder van De Deel waar de club bij elkaar komt, was zeer geliefd en wordt node gemist.
Hij kwam altijd even kijken en luisteren, maakte grapjes, keek of er nog hulp nodig was “en hij controleerde of de radio het wel deed” zei Tim.
“En mijn mama is ook overleden” zei Manon.
“Ja. Mijn mama ook” zei Alina bedrukt.
Maar dat was al even geleden.
Ze bedachten samen wat voor tekst er op de kaart moest en iedereen ging een stukje kleuren aan de kring van licht die op de kaart stond.
Als ik er ben met zang en muziek is het meestal één en al vrolijkheid, nu zag ik dat het ook wel eens anders is.
Ontroerend om mee te maken.

Het duurde dan ook even voordat het hele stel in kooropstelling voor mij zat.
De begeleiders Margreet, Paula en Ina hebben engelengeduld, begeleiden de leden naar hun plaatsje in het koor, gaan er zelf blijmoedig tussen zitten en zingen en klappen naar hartenlust mee.
Toen we eenmaal aan het zingen waren zat de stemming er al snel weer in.
Inzingen, het Maandagavondclublied zingen, de maandagavondclub-canon door elkaar heen zingen, het Doos-Ree-Mier-lied uit de Sound of Music instuderen met plaatjes: het ging allemaal prima en ik had een fantastisch koor.

Toen ik aan het eind vroeg welk liedje ze wilden zingen als feestelijke afsluiting vond André dat het wel eens weer tijd was voor ‘Hoor, wie klopt daar kinderen’. De leiding vond dat nog wel wat vroeg, “maar” merkte André op “de pepernoten liggen ook al weer heel lang bij de Jumbo!”, dus we zongen met elkaar het Sinterklaasliedje, afgesloten met een uitbundig KOEKOEK!
We sloten af met een door Margreet bedacht ‘danklied voor Ada’ op de melodie van ‘In Holland staat een huis.”
(De namen voor dit blog zijn gefingeerd ter bescherming van de deelnemers)

Altijd als ik bij de Maandagavondclub ben geweest weet ik weer hoe belangrijk muziek is in een mensenleven.
Hoe heerlijk het is om ongecompliceerd met elkaar een lied te zingen en hoe je daar van opknapt.
Vanavond heb ik weer cantorij-repetitie; we oefenen voor de Taizé-vesper van a.s. zondagavond en ik speel mee in het combo.
Een heel andere vorm van muziek maken, maar ook daar knap ik van op.
Kom je ook meezingen zondagavond?
Voor meer informatie hierbij een link naar de website van onze PKN-gemeente.

*Eén mens met pit