In juni ontdekte ik de podcast Royal Tea: Rick Evers (journalist, auteur en koningshuisdeskundige) en Odilia de Ranitz (etiquette-expert en diplomatieke duizendpoot) praten iedere week een uur vol over de toestand in Royalty-land.
Je komt van alles te weten op het gebied van de koningshuizen en er is ook iedere week even aandacht voor ”hoe het heurt”.
Zo luidt de ronkende aankondiging op Spotify:
Vanuit de residentie, Hotel Des Indes, waar de thee nog geschonken wordt zoals het heurt, bespreken jonkvrouwe Odilia de Ranitz en royaltyverslaggever Rick Evers wekelijks het wel en wee van de royals. Rick vertelt wat hij meegemaakt heeft tijdens zijn reportages en gesprekken met de gekroonde hoofden en hun entourage. Odilia begeeft zich in het Haagse societyleven en put uit een schat aan levenservaring uit de diplomatieke wereld, van het Russische tsarenrijk tot het groothertogelijk hof in Luxemburg.
Ze begonnen op 23 februari en eind juni was de 21e aflevering: iedere zaterdagmorgen staat er nieuwe aflevering on line.
In de zomervakantie worden er geen podcasts opgenomen, maar op 3 augustus werd er een podcast opgenomen mét publiek.
Daar ging ik niet heen, want eigenlijk vind ik Odilia een beetje te veel.
Ze is graag zelf aan het woord en ze praat me net een beetje te bekakt; verder maakt ze bijna geen zin af en laat ze graag horen wie ze allemaal kent uit ‘HET milieu’.
Ik luister er naar met hetzelfde gevoel dat me bekruipt als ik de Story of de Privé lees: kan eigenlijk niet.
Riooljournalistiek wil ik het niet noemen maar het schuurt er tegenaan.
Als regelmatig lezer van bladen als Vorsten, Royalty en De Oranjes mag ik er graag naar luisteren; noem het maar een guilty pleasure.
Afbeelding: Podcast Royal Tea
Rick en Odilia ‘vinden’ van alles en delen dat onbekommerd met hun luisteraars.
Maar dat ik er naar luister wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben.
Het gezeur bijvoorbeeld over dat de oranjeprinsessen niet zichtbaar genoeg zijn.
“Kijk bijvoorbeeld eens naar hoe voorbééldig Elizabeth van België het doet!”
Maar ja, die wordt ook niet bedreigd.
Verder noemen ze Alexia steeds ‘Annefleur’; in het begin begreep ik helemaal niet over wie ze het hadden.
‘Doe gewoon’ denk ik dan. En zet haar niet constant in de hoek van ‘rebel’ en ‘feestbeest’; het kind is 19.
De ene aflevering is leuker dan de andere.
Die van eind september met Pieter Christiaan (van Pieter en Margriet) bijvoorbeeld vond ik oorverdovend saai, die heb ik niet eens afgeluisterd, maar de aflevering daarvóór met twee medewerkers van koningin Maxima over haar werk voor de Verenigde Naties was veel te kort! Daar had ik nog wel een uur naar kunnen luisteren.
Wil je ook eens luisteren naar Rick en Odilia?
Hierbij een link naar hun website, daar kun je alle afleveringen vinden en terugluisteren.
Laat daarna ook eens horen wat jij er van vond; of ben ik de enige die niet zo goed tegen Odilia kan?
Lot
Van hen heb ik nog nooit gehoord. Tijd geleden heb ik een tijdje podcast proberen te luisteren. Maar ik vind het soms veel te veel keukentafelgeklets (Aaf Brand Corstius en Mar-Marie …..) na 3x had ik het er weel mee gehad.
Begon ook aan een serie van 8 afleveringen over een moord waarbij het lichaam in de Flevopolder was gevonden. Op zich interessant de achtergronden van haar leven te horen maar elke aflevering begon met veel geluidherrie en een herhaling van 1/3 vd hele aflevering.
De geluiden bij een podcast vind ik altijd te hard, te lang en teveel, je wil stemmen horen en geen achtergrond gedoe die het spannender zouden moeten maken.
Na nog wat teleurstellingen doe ik het niet meer.
Willem
Lezingen, preken, eigenlijk alles waar je alleen maar naar luisteren moet en langer duurt dan een kwartier is nooit iets voor me geweest. Aan een podcast ben ik dus nooit begonnen om die reden. OP school was ik altijd blij met boeken, want als je iets niet begreep kon je het nog eens nakijken en dat desnoods tot in het oneindige of je stelde een gerichte vraag aan de leerkracht.
Samengevat; ik heb een korte spanningsboog.