Bij de agriturismo van Virgilio was een zwembad.
Toen wij de eerste morgen daar eens gingen kijken zat er ook een stel Nederlanders aan de waterkant.
Wij plonsden erin, trokken wat baantjes en ondertussen voerden we een gesprekje.
Zij gingen die dag daarna al weer weg.
Waren wij al in Siena geweest? Als we daar heen gingen konden we parkeren bij het station: daarna kon je met een roltrap helemaal omhoog naar de stad, waar je dan zo in liep. Bedankt voor de tip!
Dat gingen wij die dag gelijk doen.
Die roltrap was echt een sensatie: 6 of 7 afzonderlijke trappen, we bleven maar stijgen; het deed ons een beetje denken aan Schiphol.
Deze foto is genomen op de terugweg.
Na de roltrappen liepen we door de Camomillepoort naar het centrum.
Net als Fiesole was Siena was een Etruskische nederzetting en werd later een kleine Romeinse stad, maar daar zie je bijna niets meer van terug.
Natuurlijk zochten we het beroemde Piazza del Campo op, het schelpvormige stadsplein dat is aangelegd op de plaats waar de drie heuvels samenkomen waarop Siena ooit is gebouwd. Op dat
plein, met de slanke en beeldbepalende toren Torre del Mangia vinden jaarlijks op 2 juli en op 16 augustus de beroemde paardenraces plaats. Dat spektakel wordt al gehouden sinds 1287!
Het is zo’n iconisch plein dat iedereen kent en waar dus alle toeristen die de stad bezoeken even naar toe gaan.
Toen wij op het plein waren aangekomen kwam er ook een groep Amerikanen het plein op lopen.
Eén mevrouw was aan het bellen met iemand en liet met haar telefoon zien waar ze was.
“PETER! LOOK WHERE I AM! OH MY GOD PETER ITS OVERWHELMING!”
Wij hoorden niet wat Peter zei. Als die in Amerika woont was het voor hem midden in de nacht, dan heb je volgens mij helemaal geen zin aan dat geschetter uit Siena.
Ik vond dat overwhelming ook nogal meevallen; het is inderdaad bijzonder om daar te zijn, maar Siena is meer dan dat plein.
We liepen door de smalle straatjes en waren getuige van een soort optocht met trommels, veel vlagvertoon en sjaaltjes. Ik vroeg aan de mevrouw van het VVV-kantoor wat dat was: het was een feestdag voor een bepaald deel van de stad dat werd gevierd met zo’n optocht.
We dronken een kop thee op een terras op het domplein, maar we zijn de kathedraal niet in geweest.
Zo’n bezoekje aan een dom/kathedraal is namelijk in heel veel kerken niet vrijblijvend: er moet een kaartje gekocht worden om de kerk van binnen te zien en dat doe ik eigenlijk nooit.
We zagen wel een andere mooie kerk: de San Pietro alla Magione.
Een kerk, gebouwd in 998 met een rijke historie.
Minder pompeus en bombastisch dan de dom, maar minstens zo interessant.
En natuurlijk kochten wij in Siena een ijsje. 
Niet alleen in Siena eigenlijk, maar overal en iedere dag.
Zo’n heerlijk, Italiaans ijsje.
Het was per slot van rekening vakantie!
Benieuwd naar andere blogs over deze reis?
Hierbij een link naar deel 1 onderaan dat blog vind je een overzicht van alle blogs in deze serie.
Lot
Mijn ouders hebben een aantal ANWB caravan tochten meegemaakt en waren ook eens in Italie en o.a. Sienna, met gids heel veel gezien. Ook Rome deden ze toen aan en toen ik met een vriendin een weekendje Rome deed kreeg ik geld mee om bij de Trevi Fontijn een ijsje op de hoek te kopen, er stond een enorme rij, het was ook heerlijk ijs en wel erg duur voor 2 kleine bolletjes. Leuk hoor geld mee van je moeder voor een ijsje als je 55 bent