Kort blogje vandaag.
Het is de waarde van de dag van afgelopen zondag.
Nu zul je denken: “Daar heb je al een blog over geschreven”, want zondag speelde ik het combo bij de Taizéviering.
Maar soms hebben dagen waarde voor meer dan één blog.

Die ochtend bijvoorbeeld ‘spijbelde’ ik van de kerk, omdat ik ’s avonds al actief was; rond 09.00 uur stond ik wat langer onder de douche en genoot van het feit dat ik mijn ochtendritueel zonder haast kon uitvoeren: uitgebreid spetteren, aankleden en föhnen zonder op de klok te kijken omdat ik ergens op tijd moet zijn. .
Die middag keken we twee afleveringen van ‘Annika’ achterelkaar; doen we anders nooit, maar we hadden de hele middag vrij.

Die middag kreeg ik een app van nicht Lianne met een link naar een televisie-programma van de KRO-NCRV.
Het was een aflevering van ‘De Verwondering’ die in de ochtend van 13 oktober was uitgezonden en het was een interview met Sybrand van Dijk.
Onze dominee Sybrand van Dijk.
Ik nam me voor om die avond te kijken.
’s Middags sprak ik hem even over die uitzending. Hij had hem zelf ook nog niet gezien.
Hij was benieuwd ‘wat ze er van gemaakt hadden’.

En of ik nu met hem op de gang sta te praten, of bij hem met Henk aan de keukentafel zit, of hem in dit interview met Annemiek zie en hoor praten: er is geen verschil.
Hij is volkomen zichzelf en stelt zich kwetsbaar op.
Vertelt over zijn plaats in het ouderlijk gezin en over zijn geaardheid.
‘Het feit dat je er bent, is het teken dat het goed is,’ zegt hij bijvoorbeeld.
En daar gelijk achteraan: ‘Maar dat preek ik vooral tegen mezelf!’

Ook dit interview bepaalde een deel van de waarde van mijn dag.
Ben je benieuwd naar wat Sybrand te zeggen heeft?
Hierbij een link naar de website van ‘de Verwondering’ met meer informatie over het interview; onderaan het bericht staat een link naar de uitzending.