27 oktober: The day after.

Zaterdagmorgen 26 oktober.
We zitten buiten te koffiedrinken met onze oudste dochter; er zijn nog restjes monchou- en appeltaart van mijn verjaardag vrijdag en we zitten gewoon lekker in het zonnetje!
Niet te geloven zo laat in oktober.

Vrijdagavond kwamen de broers en zussen op bezoek voor mijn verjaardag en het was weer uitermate gezellig.
Schoonzussen waren het er eigenlijk niet mee eens dat er geen kwarktaart was.
“Géén kwark!?!”
“Hoezo niet?!”
“Nou, ik had zin om een monchoutaart te maken en dat is toch ook lekker?”
Was ook zo.
“Dus nu moeten we kiezen uit appeltaart en monchou? Heb je die allebei zelf gemaakt?”
“Jazeker!”
“Wat moet ik dan kiezen?!”
Het kwam er op uit dat de helft van de gasten twee stukjes taart op het gebaksbordje kreeg: een puntje appeltaart en een puntje monchou.
Ik had genoeg, dus dan hoef je niet te bezuinigen.
Zelf taart maken: ik doe het al vanaf dat wij getrouwd zijn, dus al meer dan 40 jaar.
Sommige collega’s vinden mij hopeloos ouderwets, maar ik ben van mening dat een zelfgemaakte taart niet onder doet voor een exemplaar van de bakker.
De appeltaart bak ik volgens het beproefde recept dat ik kreeg van mijn schoonmoeder (mijn moeder bakte niet) en dat luidde: “Stiet gewoon op het pak van het zelfrijzend bakmeel van Koopmans.” Haar geheim was dat ze de rozijnen na het wellen even in een bodempje rum liet staan. “En een pakkie vanillesuker deur het beslag doen”. Inmiddels koop ik al lang geen bakmeel meer van Koopmans, maar het recept zit uitgeknipt in de receptenmap.

De kwarktaart is de befaamde ‘Tante Lammie Kwarktaart‘ uit de jaren ’70 die ik al beschreef in 2014 en de monchou: die beschreef ik nog niet zo lang geleden, dat recept kreeg ik van vriendin Bea uit Peize.

Maar eigenlijk gaat zo’n verjaardag natuurlijk helemaal niet om de taart.
Je bent dankbaar dat je weer een jaar ouder mocht worden en wij staan daar jaarlijks uitgebreid bij stil, meestal drie keer: met de kinderen, met de familie en met de vrienden.
De kring van mensen die het dichtst om ons heen staan, die (bijna) alles van ons weten en waarbij je niet te veel hoeft uit leggen. Hoe is het met je, is er nog nieuws, he’j ’t al heurd, hoe is het met de kinderen, heb je nog foto’s; ingewikkelder wordt het vaak niet.
Een schaal met hapjes, toastje met met lekkers en natuurlijk: een bitterbal.
Vrijdagavond zwaaiden we als laatste mijn broer en schoonzus uit; toen was het al zaterdag…..
En dames schone zussen: volgende keer maak ik weer een kwarktaart.