Gistermiddag belde ik rond 12.00 uur aan bij het huis van mijn broer en schoonzus in Assen; ik had namelijk een afspraak met onze neef Cor voor een stadswandeling in Assen.
Cor studeert geschiedenis aan de Universiteit in Groningen en als je mijn blog al een tijdje volgt, dan weet je dat ik graag met hem op pad ben, al was het alleen al omdat we dan oeverloos kunnen kleppen over geschiedenis.
Hij zou mij Assen laten zien en misschien ook wat plekken die ik nog niet kende.

Maar we gingen eerst met z’n tweeën lunchen.
Hij kroketten, ik courgettesoep; lekker en gezellig!
Daarna liepen we over de Brink naar de plek waar het oude Wilhelminaziekenhuis heeft gestaan, maar dat wist ik natuurlijk al, want daar is onze oudste dochter geboren!
Even bij Bartje langs en toen langs de oude abdijkerk.
“Hoe zal dat dan geweest zijn met dat klooster toen” vroeg Cor “ik zie die nonnen hier dan al lopen …….”
Kijk.
En dát is dus het geschiedenisgevoel dat ik ook al met mijn vader deelde: in onze verbeelding zien we op zo’n historische plek de dingen voor onze ogen gebeuren.
Hoe herkenbaar.

….. fundamenten…..

Na de binnenstad nam Cor me mee naar Landgoed Valkenstijn.
Het landgoed is er nog wel, maar het bijbehorende huis niet meer; het enige wat er nog van over is zijn de fundamenten.
En een graf.
In de tuin van het landgoed liggen Augustinus van Valkenstijn en zijn vrouw Louise Aubry d’Arancey begraven.
Een zwart doodshoofd kijkt je grimmig aan vanaf een grote, ijzeren kist.
Toen Alexander en Louise er nog woonden zonderden ze zich nogal af van de andere bewoners van Assen, waardoor er nogal wat verhalen over hen de ronde deden, maar niets daarvan is ooit bewezen.
Na hun dood is het huis nog wel door een aantal mensen bewoond, maar het verkrotte op den duur.
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel over het landgoed op Wikipedia.

Maar gelukkig: het park erom bestaat nog en dat is een echt aanrader: het was prachtig gisteren met die mooie herfstkleuren!
Was dat het?
Nee man! We gingen nog naar een hunebed en naar een poepenhemel.
Hè?
Ja. Je leest het goed, maar dat past allemaal niet op één blog.
Wordt vervolgd.