Als we vertelden dat we in Toscane waren geweest, was bijna altijd de vraag “En? Heb je de toren van Pisa ook gezien?”
Jazeker.
We gingen er met de auto heen en zetten die op een grote parkeerplaats buiten de binnenstad.
We stonden eerst wat gebrekkig te communiceren met een jong stel over het kopen van een parkeerkaartje, maar na een paar zinnen bleek dat zij ook Nederlands waren. Wat praat je dan ineens gemakkelijk!

We hadden in het ANWB-boekje van Toscane een plattegrondje van Pisa en zochten eerst maar eens de beroemde toren op.
Het is een toeristische attractie van wereldformaat, net als de Eifeltoren, dus er zijn heel veel toeristen.
Wij hebben ons een tijdje kostelijk vermaakt met het kijken naar mensen die ‘de foto’ wilden maken van de toren: met je handen tegen de scheve toren zodat het lijkt alsof je hem recht duwt.
Natuurlijk maakten wij ook zo’n foto, maar niet met onze handen, maar met een scheve Gerard ervoor.
“Als je de foto dan rechtzet lijkt het net of de toren niet scheef staat….”
Als je kijkt naar de twee foto’s hieronder zie je het resultaat.
Gerard stond kennelijk nog schever dan de toren, want de toren is digitaal rechtgezet, maar Gerard helt nog een beetje opzij!

Even een klein stukje geschiedenis: het is een campanile (klokkentoren), die hoort bij de kathedraal Duomo di Pisa.
Toen men met het ding begon te bouwen in 1173 begon de toren al over te hellen. Men bouwde toch ‘loodrecht’ door op dat verzakte begin, waardoor de toren niet alleen scheef, maar ook krom is. In 1990 is er een grote restauratie geweest om te voorkomen dat de toren om zou vallen; toen is de helling teruggebracht van 5.5 graad naar 3.99 graad. Hij staat nu 3.9 meter uit het lood.
Toen wij daar waren, werden we overvallen door een dikke regenbui.
We stonden onder een wat krakkemikkige paraplu met onze rug tegen de dom aan en vonden dat we wel heel veel water op ons parapluutje kregen. Achteraf bleek dat we onder een lekke dakgoot stonden….

We schuilden met veel mensen in de hal van het Sinopie Museum, waar een plaquette hing met het verhaal van het gebouw: het was een voormalig ‘ziekenhuis’ waar armen, pelgrims en zieken werden verzorgd. Het maakte deel uit het kerkelijke complex waar ook de dom en de toren bij hoorden.
Waar je ook bent in Italië: het is allemaal oud en maakt deel uit van de middeleeuwse geschiedenis.
Pisa was een maritieme republiek van belang in Italië; de stad beleefde haar glorietijd in de 12e en 13e eeuw; in de 14e eeuw werden scheepvaart en handel onmogelijk door de verzanding van de haven.

We maakten nog een mooie stadswandeling langs de oevers van de Arno, waar ik nog een foto maakte van de wegtrekkende donkere wolken die de bovengenoemde regenbui veroorzaakten.
Ook in Italië is het niet altijd mooi weer.

Benieuwd naar andere blogs over deze reis?
Hierbij een link naar deel 1  onderaan dat blog vind je een overzicht van alle blogs in deze serie