13 november: Als alles duister is.

Gisteravond kreeg ik mail van vriendin Sinet.
“Ik weet niet of je hoofd er naar staat, maar ik heb een verslag gemaakt van vrijdagavond.”

Vrijdagavond 8 november zaten we met onze vriendenclub bij de voorstelling van Bas Ragas in Leek; onze cantorij was uitgenodigd om mee te werken aan een flashmob-achtige afsluiting van de show.
De meeste dingen die we in die dagen in onze agenda hadden staan hebben we afgezegd, maar dit lieten we wel doorgaan.
Daar had ik anders natuurlijk zelf over geblogd.
Dat mailtje was het zetje dat ik even nodig had.
Dank Sinet!

Hieronder haar verhaal:

Afgelopen vrijdag zijn wij als vrienden samengekomen bij Gerard en Ada om samen te eten.
’s Morgens was het bericht gekomen dat Gerard zijn broer gevonden was. Ada schreef dat al, compleet met link.
Het was goed om samen te komen en er over te praten.
’s Avonds zijn we met elkaar naar de voorstelling ‘In Gods Naam’ geweest van Bastiaan Ragas.

Bastiaan is een (voormalig) musicalster.
Hij schitterde o.a. in de 3 Musketiers als d’Artagnan en in Aida en speelde in de series van Gooische Vrouwen en All Stars.
Sinds enige tijd staat hij op het toneel met deze voorstelling in samenwerking met de Protestantse Kerk.

Bas(tiaan) vraagt zich hard op af of er in deze schreeuwende wereld nog plek is voor liefde, stilte en twijfel. In een tijd vol onzekerheden, onrust en verandering zoekt Bas naar antwoorden in een eeuwenoud verhaal.
Bas nam ons mee door de Bijbel met muziek van Bach tot Presley, humor, ontwapende kwetsbaarheid en confronterende dialogen.
Het is een reis door het meest geciteerde en misschien wel onbegrijpelijkste boek ter wereld.

Samen met Ad van Nieuwpoort schreef hij het boek ‘Jezus, waarom?’  waarin vele vragen beantwoord worden.
Wie of wat is God?
Welke samenhang is er tussen het Oude en Nieuwe Testament?
Is de Bijbel een historisch, literair of religieus boek?
En hoe relevant zijn deze verhalen anno 2024?
Samen met Lieke van den Broek zet hij een mooie voorstelling neer die je aan het denken zet.

“Indrukwekkend. Het raakte mij diep”
“Ja was mooi. Vooral in de context van deze week”

Twee reacties uit de vrienden-app.
Wat vooral bij mij is blijven hangen is  ‘You’ll  never walk alone.’
Dat is toch een geruststellende gedachte, wie je ook bent.

(een gedeelte van bovenstaande tekst is geciteerd van bastiaanrages.com)

Naschrift van Ada:

En hoe was het voor ons?
De emoties zaten aan de oppervlakte en dan komen sommige teksten/onderwerpen/liederen extra hard binnen.
Wij zongen als cantorij mee met het slotlied ‘You’ll never walk alone’ en dat maakt na zo’n week heel wat los.
Maar ik had deze reis langs bijbelverhalen zoals over David, Job en de verloren zoon niet willen missen.
Wat mij bij zal blijven uit de voorstelling is het licht van die ene kaars die ontstoken wordt en in staat is het duister te verdrijven.
En het lied van Taizé dat we daarbij zongen: ‘Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft.’