Meestal zingen we met onze cantorij in één van de kerken van onze PKN-gemeente, maar heel af en toe zingen we ergens anders.
Gisteravond moesten we om 18.45 uur verzamelen in de recreatiezaal van de Noorderkroon, een woon/zorgcentrum aan de rand van Roden: we werkten mee aan de kerstviering georganiseerd door het wijkteam van onze kerk. Cantor Karel had een dubbelrol: hij was de pianist die de gemeentezang begeleidde en hij was onze cantor.
In die rol vertelde hij af en toe iets over de muziek die we gingen zingen.
De zaal waarin dit soort bijeenkomsten altijd plaatsvinden had een metamorfose ondergaan.
Het heet nu ‘Bij de buren’ en ik ontdekte dat dat een concept van Zorggroep Drenthe is, dat is uitgerold over verschillende woon/zorgcentra in de omgeving. zoals de Vijverhof in Assen en Mozaïk in Zuidlaren. Dit is wat ik erover vond op hun website: ‘Bij de buren’ kun je ontspannen, sfeervol en lekker eten en kennis opdoen. Het is er gezellig en er is altijd wat te doen. Ons team van medewerkers biedt u een gastvrij onthaal. Kom gezellig eens langs bij de buren!
Het is ook geopend voor bezoekers van buitenaf, als je er wilt eten moet je vooraf reserveren.
Meer weten? Hierbij een link naar de website.
Er waren zitjes ingericht en ter gelegenheid van kerst was de hele ruimte mooi versierd.
Op het podium stond een heuse, levensgrote kerststal.
In eerste instantie zagen we daar niet zoveel van omdat we aan de zijkant van de zaal ‘verstopt’ zaten achter de piano
Het was een fijne kerstviering en het zingen ging goed; het was hooguit wat te warm.
Het was niet helemaal foutloos en het ging anders dan in een gewone kerkdienst, maar het was wel hartverwarmend.
We zaten als cantorij een beetje door elkaar heen, daardoor klonk het mij wat anders in de oren.
De bassen zaten aan de linker-zijkant en als gevolg daarvan zat ik naast de sopranen.
Voor ons zaten de tenoren, die af en toe zorgelijk achteromkeken; alten hebben kennelijk meer lawaai dan bassen.
Verder was er een mooi verhaal, bekende liederen en een korte, pakkende overdenking van pastor Geertje van der Meer.
gehaakte collectezak
En het collectegeld werd opgehaald met een zelfgemaakte collectezak!
Die moest ik natuurlijk even van dichtbij bekijken: is het gehaakt? Of gebreid?
Het was gehaakt met stokjes en er was met een ketting van lossen een D op geborduurd. Van Diaconie.
De nazit was trouwens ook erg gezellig.
Er waren gesprekken met verscheidene oudere gemeenteleden, er was koffie/thee, heerlijk appelgebak mét slagroom en we kregen allemaal een glaasje glühwein.
Toen konden we de toestanden rondom de geboorte van het Christuskind op het podium wat beter bekijken.
Toen zagen we pas dat voor het kolossale schaap een kameel stond!
Die had zijn kop in het zand gestoken, maar Ilse trok dat voor de foto even omhoog.
Later ontdekten we dat achter de piano nóg een kameel stond en dos & dezel stonden warempel ook nog in de stal!
Zie jij ze ook?
Henk van Donk
geweldig verslag
Willem
35 jaar lang ben ik lid geweest van een toneelgroepje en een van de medeleden had goede connecties met een verzorgingshuis in Emmen. Als het in ons en hun schema paste speelden we daar ieder jaar en met veel plezier van weerszijden. De bejaarden, waaronder ook ook mensen met enige slijtage aan het benul, waren altijd een erg meelevend publiek en als speler kreeg je soms de aanwijzingen toegeroepen, vooral als je een klungelig type speelde. Ik herinner me een rol van een oude vrijgezel die op vrijerspad ging en geen idee had wat te doen. Toen een jongedame zich op mijn schoot nestelde en ik niet wist wat te doen kwam er opeens vanuit het publiek een schreeuw “Ach jong, griep dan ok toe”. Dan moet je als spelers erg geconcentreerd zijn om niet in lachen uit te barsten en je rol volhouden. Vooral omdat je je medespelers achter de coulissen hoort grinniken. Maar degelijke ‘incidenten’ maakten de opvoering wel onvergetelijk en ook dat we graag nog een keer kwamen.
Onze toneelgroep bestaat niet meer, maar ik heb warme herinneringen aan De Schans in Emmen.