4 januari: Vier uw vierdagen.

Vanmorgen namen we als PKN-gemeente afscheid van een markant man: Derk Holman.
Wij kenden hem natuurlijk van de kerkdiensten waar hij met zijn vrouw Annie tot vorig jaar wekelijks aanwezig was, maar wij kenden hem vooral als vader van Harm en Nettie en opa van Annieke, Marit en Derk die bij onze dochters op school zaten op ‘de Haven’.
Derk is 97 jaar geworden; geboren in 1927 was hij van de generatie van mijn ouders.
In de fotoserie die voorafgaand aan de dankdienst voor zijn leven werd getoond zag je bijna 100 jaar voorbijkomen.
Mij troffen in het bijzonder de foto’s bij de tekst: ‘Vier uw vierdagen’
Je zag een verjaardag uit de jaren ’60 en het was alsof ik de foto’s uit onze familiealbums zag: de mannen aan de ene kant van de kamer met allemaal een wit overhemd aan met een smalle, donkere stropdas voor en aan de andere kant de vrouwen met kleurige kleding en kleine glaasjes. De pret straalde er van af.

In het verhaal van dochter Alie hoorden we hoe het leven van Derk en de ontwikkelingen in het boerenleven hand in hand gingen.
In het begin van zijn leven gebeurde alles met de hand. We zagen bijvoorbeeld een foto van Derk en Annie bij de melkwagen in het land.
Het omploegen gebeurde eerst met de hand, later met een paard met een ploeg erachter en weer later met de tractor.

In zijn overdenking verstrengelde voorganger Sybrand van Dijk de schriftlezing uit Prediker 3 (Voor alles is een tijd…) met het leven van Derk Holman.
De periode die hij doorbracht als militair in Nederlands Indië is vormend voor hem geweest, maar ook het trauma rondom het overlijden van zijn zus Lemke.
Er kwam geen antwoord op de vragen waarom dit gebeurde.
Maar naast die vragen was er ook de vanzelfsprekendheid van de liefde tussen hem en zijn Annie: alles heeft een tijd.
Zijn een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zelfdiscipline eigenschappen die jou als persoon te kort doen? Of houden ze je juist overeind en geven ze houvast?
Veel vragen, weinig antwoorden: alles heeft een tijd.
‘Daarom’ zegt Prediker: ‘geniet van de dingen die er zijn, zoals het er nu is.’
De hele dankdienst was doordesemd van dankbaarheid voor zo’n lang, rijk en gezegend leven.
We zongen liederen als ‘Scheepke onder Jezus’ hoede’ en ‘Lichtstad met uw paarlen poorten’ en deden hem uitgeleide  met ‘Ga met God en Hij zal met u zijn’.

Wat neem ik mee van deze viering?
Vier uw vierdagen.
In ieders leven zijn hoogte- en dieptepunten; als je het leven viert en geniet van wat goed gaat, heb je wat reserves als het eens tegenzit.
Nu Derk er niet meer is heeft zijn familie een schat aan ervaringen en herinneringen aan hem: wat hij zei, wat hij deed, hoe hij samen met Annie zijn vierdagen vierde en hoe hij functioneerde als ‘pater familias’.
Wat een rijkdom.