Cor Keers.
Iemand uit onze PKN-gemeente die ik wat beter leerde kennen toen ik zijn boek ‘Geloven van wieg tot graf’ had gelezen.
Na het lezen ging ik een ochtend bij hem en Elly op de koffie in gesprek over het boek en ik bezocht twee avonden die in onze gemeente werden georganiseerd met onderwerpen uit dat boek als gespreksstof.
Vlak voor mijn ‘op-mezelf-vakantie’ begon hoorde ik dat hij is overleden, gisteren, donderdag 9 januari, was de begrafenis.
Daar zou ik anders vanzelfsprekend naar toe zijn gegaan, maar dat deed ik nu niet; ik bleef in Westerbork en volgde de viering digitaal, dat kan tegenwoordig gelukkig ook.

Cor was een belezen en erudiet man. In zijn boek vertelde hij openhartig over zijn leven: zijn succesvolle studietijd, zijn carrière als sociaal psycholoog, maar ook over zijn gang door de psychiatrie als patiënt, worstelend met psychosen.
Een scherpzinnige geest, maar een onhandig lichaam.
Naar aanleiding van één van die avonden beschreef ik in mijn blog daarover wat ik had geleerd:
– Kijk niet alleen naar de buitenkant van iemands leven; het is niet altijd wat het lijkt.
– En: durf je kwetsbaar op te stellen; dan straal je misschien wel meer kracht uit dan iemand die ‘het allemaal zelf wel redt’.
Dat was wat ook in de dankdienst voor zijn leven naar voren kwam: doordat Cor zich niet schaamde voor zijn kwetsbaarheid en daar openhartig over vertelde ontstond er bij anderen vaak ruimte om dat ook te doen. Daarmee creëerde hij een sfeer van vertrouwen en verbinding.
Voorganger Sybrand van Dijk noemde hem aan het begin van de rouwdienst een ijkpunt in de kringen waarin hij zich bewoog.

Zijn zoons en zijn kleinzoon namen alledrie het woord en vertelden ons over hun bijzondere vader/opa en wat hij voor hen had betekend.
Daarbij schetste één van hen het beeld van het schilderij dat Rembrandt heeft gemaakt van de gelijkenis van de verloren zoon: zo’n vader was jij voor mij. Ook werd in die toespraken de PKN-gemeente bedankt voor het feit dat we zo om Cor en Elly heen staan en dat hij zo veel met ons heeft kunnen delen. Bijzonder om te horen: Cor was destijds weer bij de kerk gegaan, niet zozeer vanwege zijn geloof, maar vanwege het sociale aspect van een kerkelijke gemeente.

Eén van de vragen die werd besproken op zo’n bovengenoemde avond met Cor was: welke persoon vervult voor jou een voorbeeldfunctie?
Daar had ik wel een paar namen bij.
Je kent ze zelf vast ook wel: mensen die niet opgeven.
Die ondanks hun ziekte en/of verliezen die ze hebben geleden toch blijven deelnemen aan de maatschappij en niet in de slachtofferrol blijven hangen.
Die positiviteit uitstralen en die ondanks ‘rampen en slagen’ toch iets van hun leven proberen te maken.
Cor was voor mij ook zo’n persoon; ondanks zijn kwetsbaarheid een krachtige man.

Hierbij een link naar de blogs die ik destijds schreef over ‘het boek en zijn avonden…’:

Geloven van wieg tot graf februari 2021

Geloven van wieg tot graf (2) oktober 2021

Kwetsbaar. Maar ook krachtig? januari 2023