“Waar gaan we lunchen?”
Die vraag hing even boven de app-conversatie die ik had met Gineke; we bellen meestal, maar we moesten elkaar nodig weer zien en dat doen we vaak met een ‘lunch-buiten-de-deur’.
We zouden altijd nog eens naar ‘Garnwerd aan Zee’, maar Gineke kwam met een tegenvoorstel: “Hammingh is daar natuurlijk ook…”
“Wie is Hammingh?”
Ze stuurde me een link.
“Waar tout Groningen elke zomer komt. Tegenover Aan Zee”.

In de auto op weg naar Hammingh vertelde Gineke dat ze dacht dat dat etablissement beter bij mij paste.
Was ook zo.
Het was boos weer  toen we aankwamen in Garnwerd; het waaide en het regende en toch was het prachtig.
Het is een wierdedorp aan het Reitdiep.
Het ‘Café bij Hamming’ was vroeger een veerhuis. Dat was toen Garnwerd nog in verbinding stond met de zee: tot de aanleg van de  zeesluizen bij Zoutkamp in 1876 had men daar nog te maken met eb- en vloed. In 1835 had de familie Hammingh de exploitatie over genomen van het veer, het logement, de boerderij en een scheepssloperij; ze braken in 1876 het tweede veerhuis af en bouwden een nieuw pand, deze keer mét een bovenverdieping. Die bovenzaal was noodzakelijk voor verenigingen en vergaderingen.

Je komt binnen in de gang van het huis en van daaruit kun je naar de verschillende huiskamers.
Het is laagdrempelig en sfeervol en je hebt het gevoel dat je bij iemand thuis aan tafel zit.
Gezellig!
We genoten allebei van een aangeklede kroket en zaten minstens twee uur te teuten.
Hoe is de situatie bij Lentis nu, hoe is het toch met die en die, de nieuwe buurman (heb ik even ontmoet, een aangenaam exemplaar), over vroeger, over nu, Trump, de POH bij de huisarts, humor op de werkvloer (of het gebrek daaraan), familie en chocoladeletters. Wij kunnen het gewoon overal over hebben met z’n tweeën.
Na het eten liepen we om het pand heen: je kunt bij Hamming bij goed weer voor de voordeur op een terras zitten, maar achter het huis ligt nog een grote boomgaard, waar het ’s zomers vast ook heel erg gezellig is. We liepen nog even een rondje door het oude dorp.
Een oude kerk bovenop de wierde, de een molen uit de 19e eeuw en het smalste straatje van Nederland: de pittoreske Burgemeester Brouwerstraat.
Het dorpje ligt tussen twee oude cultuurlandschappen in: Het Middag-Humsterland en het Reitdiepgebied. Je vindt daar veel van zulke kleine wierdedorpjes, waterlopen en op iedere wierde een middeleeuwse kerk. Dit gebied is ook regelmatig onderwerp op de schilderijen van het Groningse kunstenaarscollectief De Ploeg.

We liepen nog even naar de brug, bekeken ‘Garnwerd aan Zee’ aan de overkant en ik moest natuurlijk nog even wat bordjes met informatie bekijken.
Toen we weer in de auto zaten constateerden we: “Hier moeten we nog eens naar toe als het zomer is!”
Goed idee.
Gaan we doen!

Op de website ‘Groeten uit Groningen’ vond ik een lezenswaardig artikel over het oude café en over Garnwerd: hierbij een link.