“Hoe gaat het nu met je stem?”
Een logische vraag.
Na corona in 2022 kreeg ik problemen met zingen, eind 2023/begin 2024 heb ik zelfs een paar maanden niet met de cantorij mee kunnen zingen.
Af en toe schreef ik er eens over en ik maak grapjes over ‘met de bassen meezingen’, maar mijn stem is niet meer op het oude niveau gekomen.

Via logopediste Betty heb ik veel nieuwe inzichten gekregen.
Jarenlang heb ik gezongen zonder ademsteun. Mijn ouder wordende stembanden konden het niet langer alleen: ik heb van haar geleerd om de stem met mijn buikademhaling te ondersteunen.
Verder heb ik met haar gewerkt aan de manier van zingen: de klanken niet vormen in je keelgebied, maar meer voor in de mond, dus de mondholte als klankkast gebruiken en dan vooral ‘omhoog in je hoofd’ zingen.
Ook verwees ze mij naar de KNO-arts die onderzoek deed. Die constateerde geen gekke dingen en adviseerde: “U moet het zoeken in de ontspanning van het keelgebied.”
Tenslotte vertelde Betty mij van alles over mijn houding: ik zit/loop teveel met ingezakte schouders.
Advies: schouders omhoog, hoofd rechtop, daarmee krijgen je longen meer ruimte.

Vanaf april 2024 zing ik weer wekelijks mee in de cantorij.
Het is hard werken.
Vooral die houding is een hardnekkig probleem.
Soms zie ik mezelf op foto’s en dan denk ik: zit ik weer met mijn ellebogen op schoot…..
Om op de vraag in de eerste alinea terug te komen: ik zing in ieder geval weer met plezier.
Maar zo onbekommerd als vroeger wordt het niet meer; ik moet letten op die buikademhaling, voor in de mond zingen én rechtop staan.
En ik moet op de noten letten, op de woorden/tekst en op Karel.
Mega-multi-tasken is het.
Mijn stembanden worden eerder moe, 4 coupletten van één lied achter elkaar lukt niet.
Dat betekent dat ik af en toe een octaaf lager meezing, dus met de mannen mee als tenor.
De C ligt inmiddels al wel weer binnen mijn bereik, dus er zit nog wel iets vooruitgang in.

Betty vertelde mij ook dat ik moet accepteren dat mijn stem ouder wordt en dat het niet veel beter wordt dan dit.
“Als het zingen je veel moeite blijft kosten en je wilt toch graag blijven zingen, dan kun je altijd nog overwegen om met de tenoren mee te zingen.”
Op de Catharinacantorij heb ik dat al gedaan en dat is een prima alternatief, maar als ik mag kiezen zing ik toch liever alt.

Gisteravond zat ik tussen Ilse en Jaap in op de achterste rij en genoot ik weer van het samen zingen.
De sopranen werd gevraagd of ze bij het instuderen van een lied even met de alten wilden meezingen.
‘ Nep-alten’ riep Karel lachend ‘doen jullie even met hen mee?’
Maar sopranen zijn natuurlijk geen nep-alten; het zijn sopranen die laag zingen.
Het mooie van een koor is dat je vierstemmig zingt en dat er voor jouw stembereik altijd een partij is die je kunt zingen.
Dus vrouwen die tenor zingen zijn geen nep-tenoren, maar alten die laag zingen.