Als je (zoals ik) een vaste luisteraar van Radio 5 bent, dan weet je dat er af en toe ‘speciale’ weken zijn: week van de jaren ’60, evergreen-stemweek, week van de jaren ’70, evergreen top 1000, week van de jaren ’80. Heerlijke weken vind ik. Mijn voorkeur gaat uit naar de jaren ’70, want dat zijn de jaren van mijn jeugd, maar ook in de andere weken geniet ik van de muziek, de verhalen en de weemoed.
Deze week staat in het teken van de jaren ’60 en woensdagmiddag stemde ik op 20 nummers in de Toplijst van de jaren ’60.
(benieuwd welke nummers? Hierbij een link naar een PDF: 2025.02.06 week van de jaren 60)
Eerlijk gezegd vind ik de lijst die vandaag wordt uitgezonden nog steeds behoorlijk eenzijdig.
De fanclub van ’the Cats’ stemmen alle nummers van hun favoriete band in de toplijst en dat geeft een vertekend beeld.
Verder vind ik dat er te weinig Franse, Duitse en Nederlandse muziek in staat, terwijl dat in mijn herinnering juist muziek uit de jaren ’60 is.
Maar dat komt natuurlijk omdat de radio vroeger bij ons thuis op de favoriete zenders van mijn ouders stond.
Toen ik aan het stemmen was wilde ik mijn stem ook uitbrengen op Jo Stafford met ‘Thank you for calling…”, zo’n heerlijke smartlap.
Stond niet in de lijst.
Hè?
O. Opgenomen in 1954.
Catharina Valente dan, met ‘Spiel noch einmal für mich, Habanero?
1958.
‘Bye bye love’ van de Everly Brothers?
1958.
Les Paul en Mary Ford met ‘Vaya Condios’.
1953.
Zou het niet een goed idee zijn om op Radio 5 een keer aandacht te besteden aan muziek uit de jaren ’50?
Elvis Presley, Edith Piaf, Freddy Quinn, Corry Brokken, Charles Aznavour, Billy Holliday, Joop de Knegt, Fats Domino, The Ramblers, Dutch Swing College Band: ik heb zo een lijst gevuld.
Een week hoeft misschien ook niet gelijk maar één dag? Of een weekend?
Zou ik prachtig vinden.
Maar het past denk ik niet in het zenderprofiel; vast veel te oubollig.
En daar gaan we verder ook niet over zeuren: ik geniet van deze week en van wat er allemaal aan ouds voorbij komt.
Als ik ouwe meuk uit de jaren ’50 wil luisteren kan ik immers zo zelf een lijst samenstellen op Spotify.
Vandaag (vrijdag 7) ga ik de hele dag genieten!
Lezen wat ik in voorgaande jaren schreef over deze week?
‘Een recalcitrant lijstje, want (het zal ook niet) ik vind iets van die week’ schreef ik in 2022 in het blog Mijn jaren ’60 hoor ik niet terug
In februari 2018 schreef ik in week over kantoorhumor, mijn oud-collega Zwanet en dat mensen om je heen wegvallen als je ouder wordt in het blog Week van de jaren ’60
Johan Boer
Volgende week de Jaren 80 op Radio 2.
Lot
Veel van jou lijst zijn niet echt mijn favorieten maar een springt eruit: Till there was you. Ik had geen idee dat dat al zo’n oud lied was.
Er staat trouwens een grappig foutje in de tekst: Het is Les Paul and Mary Ford, beetje gehusseld met de namen 😁 .
Ada
Hoi Lot, bedankt voor je reactie en je opmerkzaamheid: ik heb het al aangepast in de tekst!
Voor mensen die niet weten hoe dat liedje van Les Paul en Mary Ford klinkt, hierbij een link https://www.youtube.com/watch?v=k8NN9PL1iwk
Willem
Ik weet niet beter dan dat we een radio hadden die bijna de hele dag aanstond. Zelfs toen we nog in een huis woonden dat niet op het elektriciteitsnet aangesloten was, hadden we er eentje die werkte op een accu of op die grote batterijen die in schrikdraadinstallaties zaten. Mijn moeder had altijd de radio aan had staan en meestal een muziekprogramma. Ik ben dus opgegroeid met radio en ikzelf had ook altijd de radio aan vanaf dat ik zelfstandig woonde. Ook op muziek, maar het verschil met mijn moeder was wel dat de muziek voor mij een soort geluidsbehang was. Namen van zangers en zangeressen wist ik zelden en ben evenmin in staat om te onderscheiden/weten uit welke tijdsperiode de gespeelde muziek komt.
Bij mijn echtgenote hadden ze al heel vroeg televisie en die vervulde in het gezin waarin ze opgroeide ongeveer dezelfde rol als de radio bij mij thuis. Dat dinbg stond ook aan als er uitgezonden werd en omdat zij in Arnhem opgegroeid is, waren de Duitse zenders ook binnen bereik. Dat haar vader bij een groothandel werkte waar ze de spullen ervoor verkochten scheelde natuurlijk ook wel.
Dat verschil in beleving zie ik ook weer bij mij thuis; mijn vrouw heeft bijna de hele dag de pratende schemerlamp aanstaan en gebruikt die als radio met beeld. Ze kijkt niet de hele dag, maar luistert er wel naar. Ikzelf heb een aantal cd’s en ‘vlucht’ naar mijn werkkamer als het gepraat me teveel wordt. Maar ondanks dat het een beperkt aantal cd’s is, weet nog steeds niet de naam van het lied of muziekstuk waarnaar ik op dat moment luister.
Maar ik beheers de kunst van het afsluiten voor de omgeving nog steeds en heb zelfs de indruk dat dat een van de dingen is die bij het ouder worden erop vooruitgaat.
Of zou het dover worden naarmate je ouder wordt ook een rol spelen?