Vorig jaar op 17 augustus hadden schoonzus Ali en ik onze jaarlijkse Aaltjedag*.
Aan het eind van zo’n schoonzussensamenzijn is het eigenlijk de bedoeling dat we met onze mannen ’s avonds ergens gaan eten, maar er was een mogelijkheid dat we met de vriendengroep in de luchtballon zouden gaan.
Het zal je niet verbazen: we gingen niet.
Maar we sloten de dag ook niet af met Roelof en Ali, dat zouden we nog een keer plannen. “We appen wel even.”

Op een verjaardag eind december kwam het etentje even weer onder de aandacht: “Wanneer gaan we dat doen?”

….van alles proeven….

Gisteravond zagen we elkaar bij ‘Jasmijn Garden’ in Assen.
Wij houden alle vier van een buffet-achtige setting in een restaurant.
Je zit niet zo statisch aan tafel en je wordt niet bediend; het is de bedoeling dat je zelf je drinken en eten ophaalt.
Je kunt kiezen voor de warme en koude gerechten die liggen uitgestald in de vitrines, maar je kunt ook iets laten bakken of wokken.
Gisteravond liet ik een moot zalm lekker bakken op zo’n bakplaat, waar de kok dan zwierig kruiden en knoflook bij strooit.
Een andere techniek waar je gebruik van kunt maken is wokken: dan geef je de kok een bordje met vlees en groente (in mijn geval kip, ui en prei) en daarbij roep je welke saus je er graag bij wilt.
Wat op je bord ligt wordt dan eerst in een soort zeef gegooid die daarna in pan kokend water wordt gehangen.
Na een paar minuten koken wordt het in een gloeiend hete wokpan gegooid en wordt de saus van jouw keuze en bij gedaan.
Na een paar keer omscheppen krijg je het eten op een bord mee naar je tafel.
Ik neem altijd saus waar geen pepertjes bij staan, het risico is mij veel te groot dat iets heerlijks wordt bedorven door te scherpe kruiden.
We maakten verscheidene keren met onze bordjes een rondje om het buffet.
En natuurlijk: het heerlijke eten is fijn op zo’n avond, maar ook met z’n vieren uitgebreid bijpraten vinden we belangrijk.

Toen wij onze Aaltjedag hadden was het augustus 2024; toen wij gisteravond die Aaltjedag afsloten was het februari 2025 en hebben we in november als familie afscheid moeten nemen van broer Henri. Het gebeuren rondom zijn overlijden kwam regelmatig en op verschillende manieren ter sprake; het helpt in de verwerking van wat er is gebeurd.
Wat je je dan met elkaar realiseert is de kwetsbaarheid van het leven en de rijkdom dat je een grote familie hebt waarmee je dit soort gezamenlijke onderwerpen kunt bespreken.
De komende week zien we elkaar al weer maar dan is de kring wat groter, want Gerard’s oudste zus wordt 70 en we zijn uitgenodigd om bij haar te komen macaroni/spaghetti eten.
Lief en leed delen; daarvoor heb je familie.

* Lees over onze Aaltje-dag van 2024 en wat dat te maken heeft met ‘deuzie keersies’ in dit blog.