19 februari: Steek? Of draadje?

Voor de Holy Stitch-bijeenkomst van gistermiddag waren er op voorhand al zeven afmeldingen. Het was immers voorjaarsvakantie, sommigen hadden kleinkinderen te logeren of hadden andere verplichtingen, maar desondanks zaten we met z’n vijftienen om de tafel.
De ‘popjes van Sjoukje‘ kwamen vanmiddag even terug; Stieneke had twee exemplaren gebreid, ‘popjes van Stieneke’ dus.
Niet naar het voorbeeld van het blog van vorige maand, maar ze had op internet gezocht en een patroon gevonden via ‘Pocket Buddies‘.
Ze had er twee gemaakt, ook ééntje met zo’n leuk kabeltje op de buik.
En een colletje op de truitjes. Zo goed gelukt!

Zwanny was bezig met iets wat velen ons nog nooit gezien hadden.
Ze maakte een placemat.
“Het is een soort patchwork” vertelde ze er zelf over.
“Ik heb van die witte ruitjes van papier en daar plak ik dunne stof overheen. Daarna naai ik ze met heel kleine stiksteekjes aan elkaar en als alle stof vast zit frunnik ik die papiertjes allemaal weer uit.
Voor de achterkant gebruik ik een stuk stof in een contrasterende kleur en voor de stevigheid aan de binnenkant gebruik ik een stuk oude molton. En daarna komt er nog een rand omheen.”
Wij staarden naar de priegelsteekjes, de vele papiertjes en de ruiten en zagen de binnenkant en de rand (laat staan het eindresultaat) eigenlijk nog niet voor ons.
“Volgende keer in maart heb ik er wel eentje klaar, die neem ik dan mee.”
Wordt vervolgd dus!

Cathy vertelde een verhaal over een workshop die ze had gedaan met haar (schoon)(klein)dochters.
Het heette ’tuften’. Dat is met een soort pistool een tapijt of wandkleed creëren; je trekt lusjes garen/wol/acryl door een doek.
Ze had dat gedaan bij een mevrouw in Assen; die had met een kunstwerk (gemaakt met die techniek) meegedaan aan het programma ‘De Gezonken Meesters’.
Je lees er alles over op haar website, hierbij een link naar Art Studio Vinea.

Hennie had haar borduurwerk mee.
“Ach het schiet niet erg op; ik doe eigenlijk maar wat…..”
Corry merkte op: “Geeft toch niet. Mijn oma zei vroeger altijd ‘Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar’.”
Iemand anders dacht dat het niet een draadje, maar een steekje iedere dag was.
Op internet vonden we het antwoord: het was toch echt een draadje.
De betekenis stond er ook bij: gestaag elke dag een klein beetje voortgang boeken levert uiteindelijk toch een significant resultaat op.
Naderhand ontdekte ik dat ik over ‘handwerkspreekwoorden’ al eens had geblogd.
Over de hemdsmouw, maar ook over de luie naaister en haar lange draden.
Hierbij een link naar dat verhaal uit 2020.