Gistermorgen waren we niet in Roden, maar we kregen toch alles mee van de kerkdienst in Op de Helte. Een bijzondere viering: een themaviering rond de muziek van Leonard Cohen met als titel ‘How the light gets in’.
Peter van de Peppel uit Assen was de voorganger en er werkte een groepje muzikanten/zangers uit de omgeving mee. Het is heel verfrissend om eens een kerkdienst te hebben waarin het heel anders dan anders toegaat.
We hoorden muziek van Cohen, we kregen informatie over de achtergrond van zijn teksten toegespitst op religieuze thema’s en we zagen video’s waarin de mens ‘Cohen’ werd belicht.
Gerard zei het het na de viering treffend: “Die Cohen was nou niet bepaald een Henk Glimlach”.
Daarom werd het ook beslist geen ‘praisedienst’, maar het stemde wel tot nadenken.
Eigenlijk ken ik niet zoveel muziek van Cohen.
Van vroeger herinner ik me ‘Suzan’ en van later ‘Take this waltz’ en ‘Halleluja’, het meest bekende lied van hem dat natuurlijk gistermorgen ook met de gemeente werd gezongen.
Op dit blog licht ik een lied uit dat ik nog niet kende: ‘The story of Isaac’.
Het lied is gebaseerd op het bekende verhaal van Abraham, die in opdracht van God zijn enige zoon Izaak moet offeren. Als de vader het mes heft om zijn zoon te doden, wordt dit verhinderd door een engel. Op deze manier wil God de loyaliteit van Abraham testen. Leonard Cohen heeft grote moeite met dit verhaal uit de bijbel; in dit lied verplaatst hij zich naar de negenjarige jongen die hij zelf was: op die leeftijd verloor hij zijn vader.
Stel je voor dat je vader je wil vermoorden.
Dat hij je wil opofferen voor God.
Daar vinden wij wel wat van en ook Cohen zelf had grote moeite met dit verhaal.
Hij schreef met ‘The story of Isaac’ een anti-oorlogslied, specifiek bij de Vietnamoorlog.
Het gaat er over dat kinderen/jonge mannen worden opgeofferd ten behoeve van de oudere generatie.
“Jij, die nu altaren bouwt voor het opofferen van kinderen: doe het niet!’ waarschuwt Cohen in dit lied.
“Maar” zei de voorganger gistermorgen “denk niet dat dat nu niet meer gebeurt”
Ook wij offeren kinderen.
Aan de oorlogsindustrie.
Aan de sex-industrie.
Je kunt zelf ook vast nog wel een paar voorbeelden bedenken, waarbij kinderen worden gemangeld/opgeofferd voor het systeem dat wij in onze maatschappij zelf in stand houden.
En dit was nog maar één lied.
Je kunt de viering terugkijken/terugluisteren via Kerkomroep en via het You Tube-kanaal van onze kerk.
Willem
Aan Abraham die zijn zoon Izaak wilde offeren heb ik vaak moeten denken als ik weer eens las over een zelfmoordaanslag van een fundamentalistische moslim. In de grond van de zaak handelt hij vanuit dezelfde loyaliteitsgevoelens als Abraham ook deed. Het verschil is dat er bij Abraham ingegrepen werd.
Dit alles heeft wel tot gevolg gehad dat ik in de loop van mijn leven steeds kritischer ben geworden op zelfbenoemde leiders en volksmenners (populisten dus) en ook op geestelijken die net doen alsof ze onder het genot van een sigaartje, iedere dag een kop koffie of borreltje dronken met het Opperwezen, waarvan zij zich de vertegenwoordiger/plaatsvervanger op deze aardkloot wanen.