Ramadan.
Een titel van een blog die je niet van mij verwacht.
Maandagavond waren Gerard en ik uitgenodigd voor een ramadan-maaltijd bij Yusuf en Salma; vorig jaar in augustus schreef ik een blog over hun huwelijk waar wij bij aanwezig waren.
Ondertussen zijn wij al eens weer bij hen geweest (speelden we Pim, Pam Pet) en zij hebben deze winter bij ons stamppot boerenkool gegeten.
Daarbij leerden we hen het oer-Nederlandse spel sjoelen.

Gastvrij ramadan

“Komen jullie dan bij ons tijdens de ramadan?”
Dan vraag ik me gelijk af of dat dan wel kan; wij zijn immers geen moslims, kunnen we dan wel mee-eten in zo’n traditie?
Yusuf en Salma verzekerden ons dat dat prima kon, ze vonden het mooi om ons iets van hun levenswijze te laten zien.
Voor hen is de ramadan heel plechtige, maar ook gezellige tijd. Het is de 9e maand van het islamitisch jaar; moslims herdenken in deze maand dat Mohammed zijn eerste boodschap van God ontving. Alles wat God hem vertelde, is opgeschreven in de Koran.
Ramadan is een vastenmaand: elke dag mag je tussen zonsopgang en zonsondergang niet eten of drinken.
Dat kan best zwaar zijn, maar daar gaat het ook om: op deze manier leer je jezelf te beheersen en je voelt hoe het is om arm te zijn en geen eten of drinken te hebben. Elke avond eindigt het vasten met een uitgebreide maaltijd.

Toen we aankwamen in hun flat was de zon nog niet ondergegaan, dus we namen eerst de tijd om bij te praten.
Plotseling begon een meneer te zingen: ik schrok er haast van.
Het was de oproep voor het gebed voorafgaand aan de maaltijd.
Het bleek dat Yusuf en Salma een soort wekker hebben waaruit vijf keer per dag zo’n oproep klinkt.
In Islamitische landen wordt dit ‘oproepen tot gebed’ gedaan door een voorzanger, de muezzin, vanuit de minaret van een moskee; je kunt het een beetje vergelijken met de kerkklokken die oproepen voor de kerkgang.

De maaltijd begon met het eten van drie dadels en het drinken van een zoutige drinkyoghurt.
Daarna sprak/zong Yusuf het gebed dat hoorde bij dat deel van de dag.
Daarna kregen we harira, een soep gemaakt van linzen en groenten en daarbij serveerde Salma een Algerijnse borek: een soort loempia met o.a. gehakt, aardappelpuree, uien en olijven.
Het hoofdgerecht was gemaakt met orzo. Dat is pasta in de vorm van rijst: kleine bolletjes durum tarwe.
De schotel was gegarneerd met worteltjes, aardappel en heerlijk gegaard rundvlees.
We besloten de avond met een glaasje Iraakse thee.

Als je zoals wij opgegroeid bent in de protestantse traditie ervaar je een wereld van verschil, maar wat bijzonder om dit mee te maken.
En wat fijn dat zo’n jong stel ons betrekt bij hun leven in Nederland en ons laat zien hoe belangrijk juist dan de tradities zijn die bij het land van herkomst horen.

Meer weten over de ramadan?
Hierbij een link naar een artikel daarover op de website Weet wat je viert